Οι πραγματικά μεγαλειώδεις και πολύμορφες εκδηλώσεις υποστήριξης της Παλαιστίνης και εναντίωσης στην γενοκτονία ήταν ο απρόβλεπτος (;) παράγοντας που έφερε το Παλαιστινιακό στο προσκήνιο. Το «πεζοδρόμιο» ξεπέρασε τους φραγμούς , την εξαφάνιση του δράματος , το κρύψιμο και το ξέπλυμα της ανθρωφαγικής μανίας των Ισραηλινών ιθυνόντων. Το «πεζοδρόμιο» επηρέασε την διεθνή ατζέντα.
Παρατηρώντας κανείς αυτές τις ελπιδοφόρες εκδηλώσεις σχεδόν αυτόματα τις συγκρίνει με αυτές της Ελλάδας. Καμία σύγκριση! Τα ανθρώπινα ποτάμια «έξω» δεν συγκρίνονται με τα δικά μας λυμφατικά ρυάκια.
Πως γίνεται η Ελλάδα, ίσως η πιο «κοντινή» ιστορικά στην Παλαιστίνη χώρα της Ευρώπης να υστερεί σε όγκο κινητοποιήσεων; Πως γίνεται η αντίδραση στην ολόθερμη κυβερνητική υποστήριξη και εμπλοκή στις γενοκτονικές πολεμικές επιχειρήσεις των Ισραηλινών αρχών να είναι τόσο αδύναμη;
Πως γίνεται μια χώρα που έχει υπαρξιακό συμφέρον από την τήρηση του Διεθνούς Δικαίου να βλέπει την κατεδάφιση των έσχατων πυλώνων του χωρίς καταγράψιμη αντίδραση;
Το θέμα είναι ασφαλώς μεγάλο και σύνθετο. Έχει ιστορικό και κοινωνικό βάθος
Παραθέτουμε εδώ μερικές αλληλεπιδρούσες παρατηρήσεις:
1/ Εκεί «έξω» η εικόνα των εκδηλώσεων που εισπράττουμε είναι εξαιρετικά σαφής: Η διαδήλωση, κατάληψη, διαμαρτυρία κοκ είναι πολιτικά «συμπαγής» και στοχοπροσηλωμένη . Δεν (φαίνεται να ) έχει, δηλαδή, στοιχεία διαφορισμού ανάλογα με τις απώτερες ιδεολογικές ή πολιτικές απόψεις των συμμετεχόντων. Η δημόσια έκφραση και εικόνα των εκδηλώσεων δεν έχει αναφορές στο κομματικό ή παραταξιακό στίγμα των συμμετεχόντων. Πανό, πινακίδες , συνθήματα δεν έχουν παραταξιακές υπογραφές . Το σώμα των διαδηλώσεων δεν έχει κομματικά η παραταξιακά μπλοκ . Είναι ένα και ενιαίο.
2/ Τα αιτήματα- συνθήματα και το σύνολο του δημόσιου Λόγου των εκδηλώσεων είναι τρομερά συγκεκριμένα από πολιτική άποψη και εντυπωσιακά –για τα Ελληνικά μάτια μ ου- ενοποιημένα. Όλοι εισπράττουμε την υποστήριξη στην Παλαιστίνη συμπυκνωμένη σε δυο- τρία συνθήματα : «Παύση πυρός τώρα», « Σταματήστε την γενοκτονία» , «Ελεύθερη Παλαιστίνη» .
Χρειάζεται να αντιπαραβάλλει κανείς τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα; Νομίζω πως όχι Κάθε κόμμα και συγκέντρωση, κάθε παράταξη και «μπλοκ», κάθε ιδεολογική ή ακτιβιστική ομάδα και άλλα συνθήματα. . Το αποτέλεσμα είναι σαφέστατο νομίζω: μια απονευρωμένη αντίδραση που δεν έχει καταφέρει καν να θέσει το Παλαιστινιακό ως θέμα στην πολιτική ατζέντα. Το αν «είσαι υπέρ ή εναντίον της Ευρώπης χορηγού γενοκτονίας και εξαφάνισης του Δ. Δικαίου» δεν έχει τεθεί ούτε ως έσχατη σημείωση στο πεδίο της τρέχουσας προεκλογικής αντιπαράθεσης. Εδώ τα «πεζοδρόμια» δεν έγιναν «πεζοδρόμιο»…
Ασφαλώς η πολυδιάσπαση δεν είναι ο μόνος λόγος της μειωμένης συμμετοχής στις εκδηλώσεις . Όμως αναμφίβολα είναι ένας από αυτούς. Η ταπεινότητά μου για παράδειγμα, ένθερμος υποστηρικτής των δικαίων του Παλαιστινιακού λαού, συμμετείχε μόνο στις πρώτες εκδηλώσεις . Αργότερα . όταν ένιωθε πως με την συμμετοχή του θα «υπέγραφε» και λίστες με γενικότερα συνθήματα και θέσεις διοργανωτών απλά δεν πήγε.
Η επίκληση της «προστασίας της ιδεολογικής και πολιτικής διακριτότητας» καθώς της «αποφυγής δημιουργίας συγχύσεων και εξισώσεων» ως δικαιολογίας για την απουσία έστω και στοιχειώδους συνεργατικής κινητοποίησης, είναι για μένα απλώς τραγική.
Υποδηλώνει απόλυτη απουσία ιστορικοπολιτικής αίσθησης για την συγκυρία . Για τα τεράστια πλανητικά διακυβεύματα που θέτει η η ανθρωποσφαγή - (διακυβεύματα πολύ πέραν μια ήττας των Παλαιστινίων …) . Για τα νέα γεωπολιτικά και διεθνή δεδομένα που παράγει η ενεργός και en block συμμετοχή της «Δύσης» στην γενοκτονία. Για την εκθεμελίωση της ιστορικά δικαιωμένης εγγύτητας της Ελλάδας με τον Αραβικό κόσμο . Υποδηλώνει, επίσης «αγωνιστική» περιφρόνηση για την πολιτική αντίληψη και κρίση της κοινωνίας. Ότι δηλαδή ο αφελής πολίτης «θα μπερδέψει το ΚΚΕ με την ΝΕΑΡ , ή το ΜΕΡΑ 25 ή όποιο άλλο σχήμα … αν κατέβουν μαζί για την Παλαιστίνη.
Άραγε το δεδομένο ότι «είμαστε λίγοι και πολυδιασπασμένοι» δεν τους απασχολεί ; Το ότι εν όψει της τεράστιας κρισιμότητας της συγκυρίας η μέγιστη συγκέντρωση δυνάμεων είναι όρος για οποιοδήποτε πολιτικό κέρδος δεν τους απασχολεί (;). Το δεδομένο ότι σε όλη τη Δύση έχει εξαπολυθεί μια εκστρατεία λογοκρισίας και φαλκίδευσης Συνταγματικών δικαιωμάτων που μας πιάνει σχεδόν όλους δεν τους απασχολεί; Πιστεύουν στα σοβαρά ότι τόσο κρίσιμα θέματα που έχουν εγγενή ενοποιητική διάσταση μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε ο καθένας μόνος του ; Τα απαράγραπτα σχετικά διδάγματα της νεότερης πολιτικής μας ιστορίας δεν τους λένε κάτι;
Η προάσπιση του «μαγαζιού» , η εντατική προώθηση της μοναδικότητας με αμιγώς διαιρετικούς όρους, η ολοκληρωτική απουσία συνεργατικής οπτικής είναι για μένα δόγματα που δηλώνουν πολιτική ανασφάλεια και ακραία αναλυτική –ιστορική φτώχεια. Είναι «μικρές» πολιτικές μπροστά σε τεράστια πολιτικά επίδικα. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τις ιδεολογικές και πολιτικές συλλογικότητες που ευαγγελίζονται εναλλακτικές πολιτικές μέσα από «κοινωνικά μέτωπα» και «παλλαϊκές συσπειρώσεις»...
Για να είμαι δίκαιος, αυτή η αντιιστορική μονομανία διακριτότητας υπάρχει αλλά όχι στον ίδιο βαθμό σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Πριν λίγες μέρες μάλιστα υπήρξε πρωτοβουλία για κοινή πλατφόρμα εκδηλώσεων για το Παλαιστινιακό. Ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο: Ακαριαία (!!!) απόρριψη , απόλυτη αδιαφορία και επιστροφή στην μαγαζατόρικη αυταρέσκεια και την αποστειρωμένη κινητοποίηση…
Το ερώτημα τι στο διάβολο θα πήγαινε στραβά αν κάτω από τα (ενδεικτικά) συνθήματα «Ελεύθερη Παλαιστίνη,» «Εκεχειρία τώρα» , « Στοπ στην γενοκτονία», «καμιά εμπλοκή της Ελλάδας» συστεγάζονταν χωρίς ιδεολογικά φίλτρα οποιοσδήποτε πολίτης καταλάβαινε τα επίδικα δεν έχει απαντηθεί. Το τι θα μπορούσε να πάει καλά σε μια τέτοια περίπτωση επίσης δεν έχει απαντηθεί διότι για πολλά –πάρα πολλά- χρόνια δεν το έχουμε δει στα πεδία των κοινωνικών αγώνων…
