Τρυφερές σημειολογίες. Του γάλακτος…

1. Είναι δυνατόν μια χώρα που πεθαίνει να αφιερώνει τόσο χρόνο, τόση ενέργεια, τόσα κυβερνητικά στελέχη για να ορίσει την διάρκεια της ονομασίας «φρέσκο γάλα»; Τίποτε από όσα ακούσαμε –διαβάσαμε δεν τεκμηριώνει την ανάγκη για κάτι τέτοιο. Ούτε βαριές επιστημονικές αμφισημίες, ούτε περίπλοκες οικονομικές εξισώσεις, ούτε κάποια ακαταλαβίστικα υγειονομικά.
2. Είναι δυνατόν ανεξάρτητη χώρα να δέχεται να «συζητά» ακόμη και τέτοια δεύτερα θέματα υπό καθεστώς ξένης επιτροπείας; Είναι δυνατόν Έλληνες πολιτικοί να αποδέχονται τέτοιο ρόλο και να φωνασκούν κι από πάνω ότι το κάνουν για το καλό της πατρίδας; Υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να προκόψει καθ΄ οιονδήποτε τρόπο μια χώρα υπό ένα τέτοιο καθεστώς επιβολής; Ούτε καν αυτό λοιπόν δεν επιτρέπει η μνημονιακή σύμβαση να συζητάει μόνη της η «ισότιμη» Ελλάδα της Ε.Ε; 

Ο καθείς ας κρίνει. Πάντως σημασία έχει ότι η κουβέντα είναι αμιγώς  εμπορική. Η τεράστια επέκταση του όρου «φρέσκο γάλα» από 3 σε 10 μέρες απλά (μα πολύ απλά διάβολε..) δίνει το χρονικό περιθώριο στους εισαγωγείς να φέρνουν γάλα που θα πωλούν υπό την ένδειξη «φρέσκο». Περιθώριο που δεν είχαν όταν το όριο του φρέσκου ήταν 3 μέρες.

Εδώ λοιπόν, μια χώρα που περιέκοψε μέχρι ακραίας φτώχειας τις αμοιβές των μισθωτών «για να τονωθούν οι εξαγωγές» αβαντάρει τις εισαγωγές και εμμέσως πλήν σαφέστατα σκοτώνει την εγχώρια παραγωγή. Στην άκρη δε, ο Έλληνας καταναλωτής θα καταπλακώνεται από τόνους διαφημίσεων που , ναι, θα τον πείθουν  ότι ένα γάλα 3 ημερών είναι το ίδιο με ένα γάλα 10 ημερών οπότε ας προτιμήσει το φτηνότερο. Τι κι αν είναι Αυστριακό. Σε παρωχημένους εθνολαϊκισμούς θα κολλάμε τώρα που θάλεγε και ο κ. Μπίστης; Εμείς περήφανα, αναπτυξιακά (για την Δανέζικη γαλακτοβιομηχανία) , ενταγμένοι ισότιμα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια (της οικοδέσποινας Μέρκελ),  με εξαγωγικό προσανατολισμό (για τα Ολλανδικά γάλατα), προχωράμε σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις (για λογαριασμό των Αυστριακών γαλακτοπαραγωγών )  υλοποιώντας τις δεσμεύσεις  προς τους large και υπεράνω εθνικών προστατευτισμων (χα!) εταίρους και δανειστές μας.

Ψιλοάσχετο αλλά  μέρα της ποίησης που ήταν προχτές:…

Κι ήτανε τα στήθη σου

 άσπρα σαν τα γάλατα

Γαργάλατα γαργάλατα

Παραποτάμιες πλεύσεις στα ρηχά...

1. Το "Ποτάμι" του κ. Θεοδωράκη έχει πλημμυρίσει -με σαφώς θετική προδιάθεση- όλα τα μεγάλα κανάλια (ορισμένα έφτασαν να έχουν μονοθεματικό δελτίο αφιερωμένο σε αυτό!!!).  Έχει άπλετη κάλυψη - με σαφή θετική προδιάθεση- στις μεγαλύτερες εφημερίδες και στις μεγαλύτερες οργανωμένες επαγγελματικές ιστοσελίδες. Και όλα αυτά όταν ανακοινώθηκε απλώς και ΜΟΝΟΝ η δημιουργία του με ένα κείμενο μιάμιση σελίδας!.

Εναντίον του γράφονται πράγματι πολλά σχόλια –μερικά ως υβριστικά όντως απαράδεκτα - αλλά κατά κανόνα σε ερασιτεχνικές - προσωπικές ιστοσελίδες  ,προφίλ και μπλογκ. Αυτό το σκηνικό θεωρείται από πολλούς ότι αποτελεί "επιθετική υποδοχή» του νέου σχήματος. Είναι μαζί του τα θηρία και εναντίον του η αθερίνα αλλά κατ΄ αυτούς  "πέσανε να τον φάνε", "είδαν κάτι νέο και λυσσάξανε"!!!

Σε ότι με αφορά πολύ θα ήθελα αν έκανα ένα νέο σχήμα (οποιοδήποτε..) να είχα τέτοια ...αρνητική προβολή, τέτοιο «πέσιμο». Κάποιοι άλλοι πάντως πληρώνουν εκατομμύρια για να την έχουν...

2. Η κριτική υποδοχή, λέει, του "Ποταμιού" είναι εμπαθής αφού δεν υπήρχαν δεδομένα πλην του κειμένου του Σ. Θ. Ίσως νάναι κι έτσι, αν και το κείμενο του Σ.Θ είχε κάμποσες, υπόρρητες μεν σαφέστατες δε, γωνίες για όποιον θέλει να βλέπει...  . Όμως η, επίσης "χωρίς δεδομένα",  αποθεωτική υποδοχή γιατί είναι αποδεκτή; Τα "κάτω" είναι βιαστικά, αλλά τα "ζήτω" είναι τεκμηριωμένα;;;

Απορώ με ορισμένους πάντως. Έχουν λόγους να ντρέπονται,  να κρύβουν, να φοβούνται, να κρατάνε για αργότερα αυτό που πιστεύουν; Θέλουν «Ποτάμι»; Όλα καλά, δικαίωμά τους , τέλος! Ας το λένε όμως  όμως διότι με την κλάψα και το σκηνικό διωκόμενων οσιομαρτύρων  μπαίνουν σε περιοχές ανορθολογισμού ου μην και πολιτικής φθήνιας...