Στο νομό Χανίων των
156.000 ψυχών δεκάδες χωριά είναι ολοκληρωτικά αποκλεισμένα από παντού ακόμα
και μεταξύ τους. Εκατοντάδες πάσχοντες άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση. Χωριά ολόκληρα δεν έχουν ρεύμα ,
νερό, τηλέφωνο. Ζωτικές υποδομές όπως το εθνικό και επαρχιακό οδικό δίκτυο
είναι σε κατάσταση καταστροφής. Χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γής και χιλιόμετρα
αγροτικής οδοποιίας χάθηκαν στέλνοντας τα αντίστοιχα νοικοκυριά και
την τοπική αγροτική- κτηνοτροφική οικονομία σε μείζον πρόβλημα.
Κι όμως από την πρώτη στιγμή και με αύξουσα διάθεση βλέπουν
το φώς παρατηρήσεις, κριτικές και αιτήματα για την ταχεία αποκατάσταση των
ζημιών που έχουν σχέση με τον τουρισμό. Η προτροπή είναι σαφής: προτεραιότητα
στην «βαριά βιομηχανία της χώρας» . Μέχρι ότι «οι στρατιωτικές γέφυρες δεν
είναι θέαμα για τους τουρίστες» διαβάσαμε με αφορμή το στήσιμο γέφυρας Μπέλεϊ
στη θέση της κατεστραμμένης του Πλατανιά .
Το κακό είχε παραγίνει αλλά τώρα κακοφόρμισε. Ο νομός
δοκιμάστηκε και αυτή τη στιγμή έχει μεγάλες και κατεπείγουσες ανάγκες σε ζωτικές λειτουργίες του. Όμως
κάποιοι απαιτούν να δοθεί προτεραιότητα στον τουρισμό.
Κανείς απολύτως αξιωματούχος ή πολίτης δεν είπε ή υπονόησε να αγνοηθούν οι ανάγκες αποκαταστάσεων στον τουριστικό τομέα . Κάποιοι όμως από
αυτόν ζητούν προτεραιότητα.
Όμως με ποια κριτήρια και με ποια ανθρώπινα μέτρα το
τουριστικό λεωφορείο έχει προτεραιότητα έναντι του σχολικού ή έναντι του
ασθενοφόρου ή έναντι του λεωφορείου της γραμμής που εξυπηρετεί όλη την τοπική
κοινωνία;
Με ποια κριτήρια και με ποια ανθρώπινα μέτρα προηγείται η
εξασφάλιση πρόσβασης των τουριστών στους προορισμούς τους έναντι της πρόσβασης
χωριών ή κωμοπόλεων ολόκληρων στα σπίτια
τους στις δουλειές τους, στις ανάγκες τους;
Με ποια κριτήρια και ποια κοινωνικά μέτρα προηγείται η
φροντίδα του τουρισμού έναντι της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής;
Ο κυνισμός του τουριστικού τομέα είναι εδώ από καιρό.
Αξιοποιούν στο έπακρο το γεγονός ότι όντας ο μόνος κλάδος που δεν γνώρισε κρίση
και άρα φέρνει έσοδα και απασχόληση έχουν γίνει χαϊδεμένο παιδί. Όσο αυξάνουν τους τζίρους τους τόσο αυξάνουν τις
παραβάσεις τους σε εργασιακά, φορολογικά μισθολογικά κλπ ενώ εσχάτως
απεκαλύφθησαν και πρωτιές στην «καθαρή» λαμογιά του τύπου κατάχρηση χρηματοδοτήσεων
.
Εδώ λοιπόν έχουμε το εποικοδόμημα αυτής της πραγματικότητας:
Ζητούν μια ολόκληρη κοινωνία να γίνει φτωχή καμαριέρα του τουριστικού τομέα. Μιλώντας γενικά θα λέγαμε ότι χουμε μπροστά μας ένα λαμπρό μάθημα πολιτικής οικονομίας. Μιλώντας πρακτικά θα
παρατηρούσαμε ότι οι οικονομικές ελίτ σχεδόν πάντα έχουν αυξημένη πολιτική ισχύ
και οι πρόθυμοι δεν έλειψαν ποτέ. Ας
επαγρυπνούμε λοιπόν για την περίπτωση που αρρωστημένες και αντικοινωνικές
«προτεραιότητες» θα προκριθούν.
