Τα χημικά του φανατισμού των νεοφώτιστων

Είναι εκπληκτικό..

Διαβάζω σχόλια τα οποία , με επιθετικό μάλιστα ύφος (!...),  σημειώνουν ότι το γεγονός  ότι τα χημικά της  Συρίας απεσύρθησαν χωρίς πρόβλημα αποδεικνύει (!!!) οτι η όλη κινητοποίηση για την αποτροπή της επιχείρησης ήταν λάθος. Ήταν απλώς και μόνο άλλο ένα κατασκεύασμα των καθυστερημένων πολιτικά Ελλήνων που δεν πείθονται από τους  καλούς , αγαθούς και πέραν πάσης υποψίας θεσμούς που την αποφάσισαν....

Βεβαίως παρατηρώ ότι η αναγγελία της λήξης και της "απόλυτης επιτυχίας" της επιχείρησης ανακοινώθηκε από τους ίδιους "θεσμούς" που την ξεκίνησαν εν κρυπτώ και παραβύστω δηλαδή ...τους εργολάβους. Αυτό ο καθένας το προσμετρά η όχι ως αντικειμενικό δεδομένο αλλά ας είναι... 

Ας μείνουμε στην μεγαλειώδη σκέψη: "Αφού δεν έγινε ατύχημα άρα δεν υπήρχε πρόβλημα- άρα οι κινητοποιήσεις ήταν αντιπολιτευτικό εύρημα" ... Εύγε!

Ο ορθός λόγος και η λογική κάνουν χαρακίρι μπροστά στην τετράγωνη αυτή επιχειρηματολογία. Αφού ο σχοινοβάτης δεν έπεσε τότε η σχοινοβασία δεν ενέχει κινδύνους οπότε όσοι ζητάνε να υπάρχει δίχτυ προστασίας και έλεγχοι απλώς αντιπολιτεύονται τον επιχειρηματία. Ράβδος εν γωνία άρα τρία πουλάκια κάθονται.

Βεβαίως οι ρέκτες της τυφλής ευπιστίας στις "αρχές"  (τι λαμπρό απόσταγμα γεωπολιτικής ανάλυσης και τούτο…) ουδέποτε μπήκαν στον κόπο να επιχειρηματολογήσουν στοιχειωδώς. Έμειναν στον αφόρητο δογματισμό "αφού το λένε έτσι θα είναι", στον φανατικά απορριπτικό  τρόπο αντιμετώπισης ΚΑΙ αυτής της κοινωνικής διαμαρτυρίας, στα περιφρονητικά επίθετα και στην ηθική απαξίωση των εμπλεκομένων επιστημόνων.

Όμως ο ορθός λόγος λέγεται ορθός γιατί ακριβώς δεν εκφέρεται με αξιωματικού τύπου αποφάνσεις. Στηρίζεται και απαιτεί επιχειρήματα και ποικίλες τεκμηριώσεις.  Εν προκειμένω τα ερωτήματα ήταν και είναι εδώ και προκαλούν για απαντήσεις. Να μερικά:

1. Ποιός ακριβώς, με ποιά διεθνή θεσμική δικαιοδοσία και με ποιά διαδικασία αποφάσισε τον τρόπο και τον τόπο απόσυρσης;

2.Με ποιό δικαίωμα,  με ποια λογική (αφού όλα ήταν ρόδινα...) και από ποιόν ακριβώς θεσμικό παράγοντα αποκλείστηκαν από την οποιαδήποτε  συμμετοχή ή και απλή  παρακολούθηση της επιχείρησης οι Μεσογειακές χώρες και ειδικά η Ελλάδα ως εγγύτερη;

3. Γιατί στη Μεσόγειο; Γιατί στο πιο επιβαρυμένο, το πιο περίκλειστο, στο πιο "πυκνοκατοικημένο" θαλάσσιο οικοσύστημα του πλανήτη;

4. Πόσο επιστημονικά αποδεκτό και πολιτικά υπεύθυνο είναι να εφαρμόζεται μια εντελώς νέα μέθοδος σ΄αυτό ακριβώς το θαλάσσιο οικοσύστημα;

5. Πόσο δίκαιο , σωστό και ασφαλές είναι να αποφασίζουν μια τέτοια επιχείρηση τα κράτη ή τα λόμπι των παραγωγών και των εμπόρων αυτών των δαιμονικών όπλων;

6. Ίσως πράγματι η πιθανότητα ατυχήματος ήταν μικρή. Ήταν μικρότερη από το Θρη Μαϊλ Αίλαντ; Απο το Τσερνόμπιλ; Από την Φουκουσίμα; Και ποιος τελικά κρίνει και μετράει το ρίσκο;  Κι αν ήταν τόσο μικρή γιατί όχι στη θάλασσα των παραγωγών ή των εμπορευόμενων ή των εργολάβων της απόσυρσης που διαβεβαίωναν σε όλους τους τόνους ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα;

Θάθελα να ελπίζω ότι οι σημειώσεις αυτές θα έφερναν κάποιες δεύτερες σκέψεις σε ορισμένους. Τουλάχιστον να δεχτούν ότι οι κινητοποιήσεις, ακόμα κι αν δεν είχαν σε κάθε έκφρασή τους απόλυτη ορθότητα, είχαν κάθε λόγο να υπάρχουν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ως αίτημα πολιτικής και επιστημονικής διαφάνειας, ελέγχου και έγκυρης διαβούλευσης για μια τέτοια κρίσιμη διεθνική επιχείρηση.

Συνεχίζω να ελπίζω αν και ο φανατισμός του νεωφώτιστου εκείνων που ανακάλυψαν οψίμως τα νεανικά τους λάθη και την γοητεία του βαθέος καθεστώτος δεν επιτρέπει αισιοδοξία.
Και ένα τελευταίο: Ελπίζω απο τα βάθη της καρδιάς μου οτι η επιχείρηση πράγματι έληξε και πράγματι δεν είχε και δεν θα έχει συνέπειες για την Μεσόγειο...