Οχι ρε. Δεν ταλαιπωρούμαστε. Χαιρόμαστε!

Ζούμε ιστορικές στιγμές είναι βέβαιο. Καταχρηστική ΚΑΙ η απεργία των εργαζομένων στις συγκοινωνίες. Οπως όλες σχεδόν...Το Υπουργείο Ανάπτυξης κυκλοφορεί καταιγισμό στοιχείων που στοιχειοθετούν για τους εργαζόμενους μια εικόνα αδίσταχτων και τεμπέλικων καθαρμάτων που ζούνε κλέβοντας. Οπως πάντα...
Άμεσα και χωρίς καθυστέρηση τα μεγάλα κανάλια ανέλαβαν αβλεπί  να "εκλαϊκεύσουν" τη γραμμή. Αναλύσεις, στοιχεία , ειδικοί και "ειδικοί" φωνασκούν για να μας πείσουν πως  είναι καταχρηστικό να διαμαρτύρεται μια κοινωνική ομάδα ζητώντας να αμείβεται πάνω από το όριο επίσημης φτώχειας. Είναι παράνομο να διεκδικεί το να μην λογίζεται ως έπιπλο στην επιχείρηση που δουλεύει κια να έχει "προαιώνια" εργασιακά δικαιώματα. Πως είναι ανήκουστο να ζητά να εργάζεται σε δημόσια επιχείρηση κοινής ωφέλειας και οχι σε ιδιωτική.
"Ρεμάλια, υψηλόμισθοι, συντεχνίες, προνομιούχοι ταλαιπωρούν τον φτωχόκοσμο".
Θυμήθηκαν τον φτωχόκοσμο. Ποιοί; Αυτοί που σε τρία χρόνια έχουν διπλασιάσει το εισιτήριο , έχουν μειώσει οχήματα και δρομολόγια και έχουν στείλει τον φτωχόκοσμο στα φτωχοκομεία...
Κάποιοι τάλεγαν. Η επίθεση σε επικοινωνιακά ευάλωτους κλάδους εργαζομένων με την οποία ξεκίνησε το 1ο Μνημόνιο, δεν είναι μεταρρύθμιση είναι εισαγωγή στον εφιάλτη. Δεν θα μείνει κανείς απέξω Ε, αυτό ακριβώς ζούμε. Ο Σαμαράς φρόντισε να το ξεκαθαρίσει όταν είπε τους οδοκαθαριστές των Δήμων (!!!) "προνομιούχους" που με τις απεργίες τους "τρομοκρατούν". Οι οδοκαθαριστές προνομιούχοι και κάποιοι δεν ντρέπονται να λένε ακόμα "δεν γίνεται αλλιώς..."
Η χώρα ζει εποχή που  εργασία είναι υπό διωγμό.  Απλήρωτη, ανασφάλιστη, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ωράρια, χωρίς συλλογική υπόσταση, συκοφαντημένη. Θυμηθείτε οτι η κυβέρνηση "εθνικής ευθύνης" εγκαινίασε στην Ελλάδα εντελώς νέα στατιστική κατηγορία περί την εργασία: "εργαζόμενος- φτωχός" . Δηλαδή να δουλεύεις  και η αμοιβή σου να μην καλύπτει ζωτικές ανάγκες..
Η  Ελλάδα,  με βάση τον κυρίαρχο δημόσιο λόγο είναι χώρα που έχει εργαζόμενους -καθάρματα και εργοδότες αγγελούδια. Οι εργαζόμενοι συνέχεια στο δρόμο διαδηλώνουν και απεργούν μόνο για να ταλαιπωρούν το λαό και για να ζητήσουν παράλογες αμοιβές και προνόμια..
Κι από την άλλη; Α, απο την άλλη είναι ο "σιωπηλός" κόσμος των μεγάλων εργοδοτών. Πολυεθνικοί και εγχώριοι  όμιλοι, , εφοπλιστές , καναλοεργολάβοι , "άυλοι επενδυτές" . Κόσμος μαγικός!. Σαν να μην  υπάρχουν, κανείς  δεν μιλάει  γι αυτούς! "Κοιτάνε τη δουλειά τους", "δίνουν θέσεις εργασίας", "συμβάλλουν στην εθνική προσπάθεια". Κόσμος αγγελικά πλασμένος , όπου δεν υπάρχει εδώ τίποτα το καταχρηστικό!
Κανένας δεν τους εγκάλεσε π.χ τι έκαναν τα εκατοντάδες εκατομμύρια που ωφελήθηκαν από τις μειώσεις των μισθών αφού ούτε μειώσεις τιμών είδαμε ούτε επενδύσεις - το αντίθετο... Κανείς δεν τους ρώτησε πως γίνεται να  χρεοκοπούν, να χρωστάνε αμέτρητα δεδουλευμένα σε απελπισμένους εργαζόμενους και μικρομεσαίους και ταυτόχρονα να ζουν σε απίστευτη χλιδή. Κανείς δεν τους  έψαξε όταν έστελναν αμύθητα ποσά σε οφ σορ και Ελβετίες. Οι λίστες τους προστατεύθηκαν σχολαστικά. Στο αμίλητο καρπώνονται ανελλιπώς προκαταβολική  μείωση (ώε και απαλλαγή...)  στην φορολογία χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα σε επενδύσεις και απασχόληση. Κανείς δεν τους ρώτησε που πήγαν οι ποταμοί των επιδοτήσεων και ευρωπαϊκών κονδυλίων που ενθυλάκωσαν και μετά ..μετακόμισαν.
Τα αγγελούδια, η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, αμέσως μετά το 1ο Μνημόνιο εξαφανίστηκε. Ο κ. Δασκαλόπουλος είπε τις γνωστές εθνικόστροφες σαχλαμαρίτσες του και ...την έκανε για πιο συμφέρουσες τοποθεσίες...Τα υπόλοιπα ήταν απλά: Ότι θέλουν το παίρνουν . Έχοντας στο χέρι την άρχουσα πολιτική τάξη δεν χρειάστηκαν παρά μερικά ραβασάκια με τα "αιτήματά τους" είτε κατευθείαν  στην τρόικα είτε στους κυβερνητικούς μεσάζοντες. Και για να έχει να λέει ο  πρωθυπουργός τους και τα κανάλια τους, οι μεγαλύτεροι εξ αυτών  κάνουν και καμιά "επίσημη" on camera  συνάντηση μαζί του ως "επενδυτές" . Χα!
Έτσι απλά , νόμιμα και χρηστικά δικαιώνονται όλα τους τα αιτήματα. Χωρίς διαδηλώσεις, χωρίς να ταλαιπωρούν τον λαό,  χωρίς δικαστήρια,  σεβόμενοι απόλυτα τα "υπέρτερα κοινωνικά αγαθά" . Παστρικές δουλειές. Όχι σαν τα λαμόγια τους οδηγούς που μας ταλαιπωρούν για το παντεσπάνι τους...
Το πράγμα βοά. Ο κόσμος της εργασίας βρίσκεται στον πάγκο του χασάπη. Είτε θα αντιδράσει ως τέτοιος (= ενωμένα και αποφασιστικά) είτε θα σφάζεται κάθε μέρα.
Σε ότι μας αφορά πάντως θα κλείσουμε με  έναν ύμνο στον μαζοχισμό: Γουστάρουμε να μας ταλαιπωρήσετε κι άλλο παιδιά, Απεργήστε μέχρι την δευτέρα παρουσία. Διαδηλώστε μέχρι να μποτιλιάρει το σύμπαν. Φων΄λαξτε δυνατά να μας ξυπνήστε όλους. Μιλείστε γιατί χανόμαστε!
Καταλαβαινόμαστε τώρα...