"Τα άγια τοις κυσί" ή δάσκαλοι στα λιοντάρια

Εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς δάσκαλο δεν έχει -απ΄ όσο ξέρω- ανακαλυφθεί. Παρά την πυραυλική προώθηση της τεχνολογίας, σχολεία στα οποία τη θέση του δασκάλου έχουν πάρει δισκάκια, στικάκια, διαδραστικά γκατζετακια ή οτιδήποτε άλλο δεν υπάρχουν.

Στη Φινλανδία , χώρα- μύθο των εκπαιδευτικών συστημάτων, χώρα με τεράστιο εκπαιδευτικό προϋπολογισμό, χώρα στην κορυφή της εφαρμοσμένης τεχνολογίας, ο δάσκαλος παραμένει η καρδιά των εκπαιδευτικών της μοντέλων. Είναι από τους πιο καλοπληρωμένους υπαλλήλους της δημόσιας διοίκησης, έχει τεράστια υποστήριξη σε μέσα, επιμόρφωση κλπ, ενώ απολαμβάνει και μέγιστο κοινωνικό κύρος.

Η Ελλάδα εργάζεται πυρετωδώς να κατασκευάσει το σχολείο χωρίς δασκάλους. Τους κατακρεούργησε μισθολογικά ενώ ήταν ήδη η πιο χαμηλόμισθοι υπάλληλοι του δημοσίου. Δημιούργησε ως προοπτική στο επάγγελμα το απίθανο κίνητρο του "μισθού" των 586 Ε καθαρά για τους πρωτοδιόριστους (πτυχιούχοι Πανεπιστημίου παρακαλώ!...). Συνέχισε στέλνοντας  άκλαυτους  και  αναξιολόγητους στον Καιάδα της διαθεσιμότητας μερικές χιλιάδες απ΄ αυτούς. Σ’  όλη τη διάρκεια της «μνημονιακής περιποίησης» του κλάδου η κυβέρνηση έπρεπε να έχει ένα υποτυπώδες πολιτικό άλλοθι, ένα επικοινωνιακό μαξιλάρι. Τι πιο εύκολο για μια κυβέρνηση που ανέλαβε εργολαβικά σχεδόν να εξαλείψει κάθε τι δημόσιο.  Σπεκουλάρει αδίστακτα πάνω στην (εν πολλοίς απόλυτα δικαιολογημένη..) αρνητική προδιάθεση των πολιτών για την δημόσια διοίκηση και θάβει κανονικά και τους εκπαιδευτικούς: «Ιδιαιτεράκηδες», λουφαδόροι, αδιάφοροι, ανίκανοι, λαμόγια.

Η λίστα της λογικής αυτής κατασκευής είναι πολύ μακριά για να έχει κανείς αυταπάτες ότι δεν αποτελεί στρατηγική. Θυμηθείτε ότι ανέβαζαν τους δημόσιους σε «1-1,5 εκατομμύριο» ενώ τους βγήκαν τελικά  650 χιλιάδες. Θυμηθείτε ότι έλεγαν πως «η Ελλάδα γιγάντιο δημόσιο τομέα μοναδικό στην Ευρώπη» ενώ απεδείχθη ότι ήταν πάντα κάτω από τον μέσο όρο. Θυμηθείτε ότι μίλαγαν επισήμως για 100.000 επίορκους ενώ τελικώς ανακάλυψαν μερικές εκατοντάδες. Θυμηθείτε ότι την παραμονή κάθε εξαγγελίας δυσάρεστων μέτρων βγαίνουν στα κανάλια περιπτώσεις παρανομιών (συχνά των ίδιων ακριβώς!) από δημοσίους υπαλλήλους.  Θυμηθείτε ότι όταν μιλούν για διαφθορά δεν μιλούν για λίστες Λαγκάρντ, για off shore, για ζαβά υποβρύχια, για ευεργετηθέντες της Ζήμενς, για Golden Mall by Latsis- Βενιζελος, για δομημένα ομόλογα κλπ. Μιλούν και ξαναμιλούν και ξαναμιλούν (με πάθος!..) για τους πέτσινους «τυφλούς της Ζακύνθου» , τις πλαστές συντάξεις, τα πλαστά πιστοποιητικά διορισμού.    

Προχθές επίσημα υπουργικά χείλη έριξαν τη νέα βαριά δόση : "Εκατοντάδες δημόσιοι υπάλληλοι έβγαλαν έξω εμβάσματα εκατομμυρίων- πολλοί από αυτούς εκπαιδευτικοί". Έτσι «απλά». Χωρίς να τελειώσει η έρευνα,  χωρίς κανένα στοιχείο παρανομίας, παρατυπίας, χωρίς ουδεμία τεκμηρίωση. Ως εάν η αποστολή ενός εμβάσματος είναι μια πράξη αυτόχρημα και αυτοδίκαια παράνομη και μαφιόζικη! Ρίχνουν στην αρένα έναν από τους πιο κρίσιμους κοινωνικά επαγγελματικούς κλάδους με εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Λιοντάρια -ελπίζουν ότι θα είναι- οι βίαια φτωχοποιημένες  (και γι αυτό απελπισμένες και επιθετικές) μάζες που θα κατασπαράξουν τον διπλανό τους που "εγώ πεθαίνω κι αυτά τα λαμόγια κονόμησαν".  

Πολλά θα μπορούσε να γράψει κανείς. Να σημειώσει π.χ ότι την εξαγγελία έκανε ο γεννημένος επιτυχημένος και πάμπλουτος κ. Κυρ. Μητσοτάκης. Ο ίδιος που τα γραφεία του κοσμούν καφετιέρες και τηλεφωνητές μάρκας  Ζήμενς. Ο ίδιος που έχει δεχθεί να παραμείνουν επτασφράγιστα και ανέγγιχτα μυστικά οι λίστες τύπου Λαγκάρντ. Ο ίδιος που έχει πολιτικά «υπογράψει» παραγραφές , απαλλαγές, εθελοντικές φορολογήσεις και άλλα καλούδια υπέρ της οικονομικής και κυβερνώσας πολιτικής ελίτ…    

Συμφωνώ απολύτως ότι η αλληθωρίζουσα προς την ολιγαρχία  «οικονομική ηθική» των κυβερνώντων ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αθωώνει παρανομίες των «παρακάτω».

Όμως εδώ δεν πρόκειται περί αυτού. Πρόκειται για μια ανίερη, συκοφαντική και προφανώς πολιτικά ιδιοτελέστατη επίθεση. Επιχειρούν να «σκοτώσουν» τον εχθρό εργαζόμενο αδιαφορώντας για το ότι σκοτώνουν μαζί του τον ακρογωνιαίο λίθο της εκπαίδευσης. Την οντότητα, την ιδέα, όλα όσα συμβολίζει ο δάσκαλος ως πολιτιστική παράδοση και ως καίριος λειτουργικός κρίκος της παιδείας. Και είναι ανίερη και φασίζουσα όχι μόνο γιατί στρέφεται προς χιλιάδες εργαζόμενους χωρίς το παραμικρό στοιχείο. Αλλά και γιατί ακόμα και η τεκμηρίωση παράνομου πλουτισμού από μερικούς είναι ερμηνευτικά ανίσχυρη και ασήμαντη για την περιγραφή του πραγματικού προβλήματος και της πραγματικής εικόνας. Μιας εικόνα που δείχνει την τεράστια πλειοψηφία των εκπαιδευτικών να βρίσκεται μέσα ή δίπλα στις περιοχές των νεόπτωχων. Κακοπληρωμένοι (ή και απλήρωτοι παρακαλώ!!!), χρεωμένοι όπως όλοι, εγκαταλειμμένοι απολύτως  σε υποστήριξη (επιμορφώσεις, υλικά μέσα, υποδομές κλπ), με την σπάθα της διαθεσιμότητας ή απόλυσης πάνω απ΄ το κεφάλι. Αυτή την εικόνα προσπαθούν να σβήσουν από το θυμικό της κοινωνίας χρησιμοποιώντας την γομολάστιχα της ηθικής εξόντωσης για την οποία κάθε μέσο είναι θεμιτό.. Οι ειδήσεις ότι 4 εκπαιδευτικοί βρέθηκαν με πορνογραφικό υλικό έγιναν επί μέρες πρωτοσέλιδα και πρωτολάλητα. Η καθημερινή «είδηση» ότι τα σχολεία με περικοπές επιχορήγησης άνω του 60%, με περικοπές 40% στους μισθούς του προσωπικού, με περισσότερα παιδιά και λιγότερους εκπαιδευτικούς ανά τάξη, με προδιαγεγραμμένο εργασιακό θάνατο για πολλούς  συνεχίζουν να δουλεύουν τουλάχιστον όπως πρώτα δεν απασχόλησε κανένα Μέσο, κανέναν υπουργό… Προφανώς γιατί το κατόρθωμα αυτό οφείλεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην διαθεσιμότητα των εργαζομένων εκπαιδευτικών.

Μιλώντας (και) για τους εκπαιδευτικούς δεν έχουμε στο μυαλό μας μια εικόνα αγίων. Γνωρίζουμε πως όπως παντού στην Ελλάδα υπάρχουν και σ’ αυτόν τον κλάδο ασυνείδητοι , ανεπαρκείς, ανέντιμοι. Γνωρίζουμε πως κι εδώ χρειάζονται επεμβάσεις και τομές. Ωστόσο εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια δίωξη των ανάξιων ή των παρανόμων. Ο τρόπος, ο χρόνος, η συχνότητα, η ένταση , η γενίκευση , η μη στοιχειοθέτηση συνομολογούν χυδαία σκοπιμότητα.  

Μια σκοπιμότητα που δείχνει ακόμα και η «τεχνοκρατική» ψηλάφηση: Οι σπουδαστές των σχολών διοίκησης μαθαίνουν στις πρώτες εβδομάδες ότι «αποδοτικός υπάλληλος είναι ο ευχαριστημένος υπάλληλος». Εδώ η διοίκηση –ενώ δέχεται την οικονομική ασφυξία σχολείων και εκπαιδευτικών! – αντί να τους στηρίξει έστω «πλατωνικά» , τους σκοτώνει ως λαμόγια και ανάξιους. Συνοψίζοντας αυτόν τον «πολιτικό πολιτισμό» ο κ. Αδ. Γεωργιάδης είχε αποκαλέσει σε κάποια απεργία (από τηλοψίας ασφαλώς…) τους εκπαιδευτικούς  «κοπρόσκυλα». Και μπορεί ο κύριος αυτός να είναι η επιτομή και το μείζον σύμβολο των επιπέδων ηθικής, παιδείας, δημοκρατισμού και αντιληπτικής ικανότητας της τρέχουσας πολιτικής εξουσίας, αλλά εμείς;

Θα δεχτούμε να συνεχιστεί το ξήλωμα του πουλόβερ της δημόσιας εκπαίδευσης που έχει φτάσει πια στο πιο κρίσιμο και ιδιαίτερα ευαίσθητο μέγεθος που είναι το ανθρώπινο δυναμικό; Θα καταλάβουμε ότι το «σιχτίρισμα» και η ισοπεδωτική ηθική απομείωση του προσωπικού  τιμωρεί περισσότερο τους εργάτες της εκπαίδευσης απ ΄ότι τους ανάξιους ή τους παράνομους; Η φιλοτέχνηση στα μάτια των παιδιών μας της γενικής εικόνας με τον δάσκαλο απατεώνα και ανάξιο τι ακριβώς καταφέρνει; Κάνει τον ασυνείδητο να γελάει σε στυλ «χέστηκα» και τον ευσυνείδητο να αισθάνεται μόνος, πικραμένος, «προδομένος»- αυτό κάνει! Τον κάνει δηλαδή χειρότερο δάσκαλο. Αυτό θέλουμε; Αυτό είναι ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε για να έχουμε καλύτερους δασκάλους;  Ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του έχουν απαντήσει. Εσείς;