Ο «γιατρός μας»; Ποιος γιατρός μας;

Από το συμπαθέστατο και σοβαρό (ως εδώ τα επίθετα...) επιστημονικό εκπρόσωπο της κυβέρνησης  μέχρι τα σποτάκια του κ. Παπαδόπουλου η προτροπή "απευθυνθείτε στον γιατρό ΣΑΣ" είναι συνεχής και καλά κάνει και είναι. Εκφέρεται ωστόσο με μια στερεοτυπική και με την βεβαιότητα του αυταπόδεικτου  λογική,  ανάλογη  αυτής του ότι ο ήλιος βγαίνει από την ανατολή.
Η ταπεινότης μου καταθέτει μιαν ερώτηση: Ποιό ποσοστό του πληθυσμού της χώρας έχει τον "γιατρό ΤΟΥ" υπό την έννοια του γιατρού ( ή της δομής) ο οποίος έχει πλήρη και αρχειοθετημένη εικόνα για το συνολικό ιστορικό του ασθενούς "ΤΟΥ";  Πόσοι /πόσες δηλαδή έχουν οικογενειακό γιατρό με την ουσιαστική- επιστημονική  έννοια του όρου και όχι με την έννοια "εγώ πάω στον Ταδόπουλο -καλός γιατρός και καλό παιδί"; Απ΄ όσο ξέρουμε αυτός ο θεσμός (για πολλούς λόγους ) είναι ελάχιστα διαδεδομένος στην Ελλάδα ειδικά στα λαϊκά στρώματα που δεν μπορούν να αγοράσουν τον γιατρό "ΤΟΥΣ". Κι αυτό δεν άλλαξε δραστικά με την δημιουργία των ΤΟΜΥ που  φαινόταν ελπιδοφόρα ως προς τούτο. 
Η Ελληνική στρατηγική αντιμετώπισης (κυβέρνηση - επιτροπή εμπειρογνωμόνων) λέει "αν έχετε συμπτώματα μην πάτε στο νοσοκομείο /απευθυνθείτε στον γιατρό ΣΑΣ."
Οπότε το προκύπτον ερώτημα δεν είναι ρητορικό -επικοινωνιακό. Είναι ουσιώδες και αφορά ένα μείζον κατά τη γνώμη μου διακύβευμα.   Τι κάνουμε αν  δεν υπάρχει ο "γιατρός ΜΑΣ"; Μήπως ,σε τελική ανάλυση, η στρατηγική   αφήνει τους έχοντες συμπτώματα στη μοίρα τους αφού τους παραπέμπει για ιατρική βοήθεια σε γιατρό  που δεν υπάρχει; Ήδη χάθηκαν άνθρωποι στο σπίτι παρ΄οτι ζήτησαν βοήθεια, ήδη αναφέρθηκαν περιστατικά όπου γιατροί "ΜΑΣ"   αρνήθηκαν για διάφορους λόγους (ειδικότητας , δυνατότητας κλπ) να ανταποκριθούν...
Δεν θάθελα να φοβίσω κανέναν αλλά η στρατηγική αντιμετώπισης φαίνεται να διαθέτει ελάχιστα συμπαθητικά πράγματα πέραν της εικόνας του κ Τσιόδρα. Αρνείται τα τεστ που με πάθος (και μοναδική παγκόσμια εμπειρία ..) συστήνει ο ΠΟΥ , αρνείται πεισματικά μιά σοβαρή ενίσχυση του ΕΣΥ (προσωπικό , υλικά , υποδομές)  , παρέχει αναιμική ιατρική συνδρομή στους προσβεβλημένους/ες . Αν προσθέσουμε και το βρώμικο (ναι βρώμικο!) χρήμα προς κλινικάρχες , διαφημιστές κλπ και την απίστευτη "κορονοαποδόμηση" του εργασιακού δικαίου τότε η εικόνα που προκύπτει είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από εικόνα "επιτυχημένης διαχείρισης" θαρρώ...
Εύχομαι ολόψυχα να κάνω λάθος.