Η αλλήθωρη (και αυτοκτονική) "εσωστρέφεια"

"Να μην πάμε στις νέες εκλογές με εσωστρέφεια" λένε μερικοί εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Οτι κι αν πιστεύει κανείς, η προτροπή ακούγεται λογική και υπαρξιακώς επιβεβλημένη. Ωστόσο αυτό που εισπράττουν οι παρατηρητές του δημόσιου πολιτικού λόγου απο αυτόν τον χώρο είναι μια τουλάχιστον ιδιότυπη αντίληψη περί εσωστρέφειας. Ως τέτοια λογίζεται (και ...στολίζεται δεόντως) η κριτική στάση απέναντι σε πρόσωπα και επιλογές που οδήγησαν στην πανωλεθρία. Ενώ ,αντιθέτως, δεν λυγίζονται ως εσωστρεφεια (και ως εκ τούτου πλημμυρίζουν τον δημόσιο λόγο), οι "κατάλληλες" τοποθετήσεις. Όπως οι μπουρδολογίες ανωτάτων στελεχών του είδους "δεν επικοινωνήσαμε καλά το πρόγραμμα μας". Όπως η ανοησία "έφταιγε η δήλωση Κατρούγκαλου". Όπως οι εξωπολιτικοί και εξωιστορικοί λιβανωτοί "στον μεγάλο ηγέτη". Όπως η απαράδεκτη ελεειονολόγηση του "κακού" λαού. Αυτά δεν είναι εσωστρέφεια... Αυτά είναι σωστή εξωστρεφής στάση λίγο πριν κρισιμότατες εκλογές.... Πρέπει να θυμίσουμε πως αυτό το σκηνικό "διαλόγου" δεν είναι πρωτοφανές για τον χώρο. Το ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ πνεύμα διαπέρασε την αξιολόγηση της ήττας του 2019. Είσαι κριτικός; «Αβαντάρεις την δεξιά». Είσαι χειροκροτητής; Όλα καλά, γράψε κι άλλα. Το αποτέλεσμα δεν είναι η γνώμη μου. Είναι βιωμένη ιστορία: Τεράστιων ιστορικών διαστάσεων καταστάσεις (διακυβέρνηση, μνημόνιο, εκλογική ήττα κλπ) δεν ερευνήθηκαν , δεν συζητήθηκαν, δεν τέθηκαν καν. Με ένα "συνέδριο" 5.000 θεατών- οπαδών απλά νομιμοποιήθηκε η "εγκεκριμένη" θέαση των πραγμάτων. Ετσι κάπως ξημέρωσε η 22η Μάη και το αποτέλεσμά της. Αυτά μόνον προς το παρόν...