ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΠΑΝΤΟΥ – ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ…

Στοιχειώδης πολιτική ευθυκρισία αρκεί για να διακρίνει κανείς πως αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη είναι πολύ πάνω από τον σαδιστικό σφαγιασμό ενός λαού. Μετά την εισβολή- κατοχή των ΗΠΑ στο Ιράκ, είναι ίσως μια ακόμη πιο δυστοπική τομή στην σύγχρονη ιστορία. Δημιουργεί νέα ιστορικά δεδομένα , νέα σημεία αναφοράς στην παγκόσμια τάξη, νέα αξιακά υποδείγματα. . Εδώ η ολοφάνερη γενοκτονική στόχευση, η περιφρόνηση του συνόλου των Διεθνών κανόνων ρύθμισης και δικαίου, των συστάσεων του ΟΗΕ δεν έχει προηγούμενο. Οι αφιονισμένοι ακροδεξιοί της Ισραηλινής διοίκησης εξαφανίζουν αμάχους και πολιτικές υποδομές ομολογώντας (!) ότι στο τραπέζι έχουν πέσει επιλογές κατάκτησης εδαφών, εθνοκάθαρσης, βίαιου εκτοπισμού δηλ της εφαρμογής της ναζιστικής κοπής «τελικής λύσης». Αυτό που παίζεται λοιπόν δεν αφορά τα ολοφάνερα δίκαια των Παλαιστινίων μόνο . Αφορά τον κόσμο όλο .Δεν πνίγεται στο αίμα μόνο η μαρτυρική Παλαιστίνη. Μαζί της πνίγεται ότι έχει απομείνει από τους Διεθνείς κανόνες. Αν αυτή η δολοφονική μανία κερδίσει πολιτικά τότε αλλοίμονο μας . Τότε το δίκαιο των όπλων θα δικαιωθεί όσο ποτέ. Το «κάντο όπως το Ισραήλ» θα ανοίγει την όρεξη σε κάθε λογής επιθετικές και αναθεωρητικές, επεκτατικές ορέξεις . Θα κάνει περαιτέρω ανεκτές και αποδεκτές τις ναζιστικές ιδέες και πρακτικές στην επίλυση διακρατικών και διεθνών διαφορών.. Μιλάμε για ένα διακύβευμα υπαρξιακών διαστάσεων για τον πλανήτη ειδικότερα για τοις μικρότερες χώρες . Είναι φανερό πως το πρώτο βήμα αντίστασης στην επελαύνουσα βαρβαρότητα είναι η ήττα του Ισραήλ στο πολιτικό πεδίο: Επιβολή εκεχειρίας, επιστροφή επιζώντων , ανθρωπιστική βοήθεια. Και κυρίως : Να τεθεί ως άμεση επιδίωξη η μόνη λύση για μακροχρόνια διευθέτηση που είναι η δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους. Πόσοι από του υποστηρικτές της Παλαιστίνης διαδηλωτές/τριες διαφωνούν με αυτά τα (ενδεικτικά…) προτάγματα; Μετά βεβαιότητας ΚΑΝΕΙΣ / ΚΑΜΜΙΑ! Πόσοι διαφωνούν για το ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν μαζί τους μόνο «εμάς» αφού ΗΠΑ, Ε.Ε, Γερμανία κλπ , ΜΜΕ αβαντάρουν πάσει δυνάμει τις γενοκτονικές πολιτικές: Μετά βεβαιότητας ΚΑΝΕΙΣ / ΚΑΜΜΙΑ! Και γιατί τότε οι διαδηλώσεις και τα αιτήματα υπέρ της Παλαιστίνης είναι κάθε φορά περίπου όσες και οι αποχρώσεις του πολιτικού φάσματος; Κρίνεται ότι στην δεδομένη ιστορική «στιγμή» είναι σημαντικότερη η ανάδειξη της ιδιαιτερότητας έναντι της συσπείρωσης; Κάνουμε καλύτερα από άλλες χώρες όπου – αν και με μικρότερη παράδοση υποστήριξης στο Παλαιστινιακό- κατεβάζουν ΕΝΙΑΙΑ ανθρώπινα ποτάμια που έχουν ήδη αλλάξει δεδομένα στις χώρες τους; Ας το δουν σήμερα. Χτές! Οι καιροί ου μενετοί. Αν το Ισραήλ «αποστειρώσει» την Γάζα θα συνεχίσει στην Δυτική Όχθη και στην Ιερουσαλήμ. Θα δημιουργήσει νέα τετελεσμένα που η άρση τους θα χρειαστεί ιστορικό «κόπο» και χρόνο απροσμέτρητο. Μέχρι τότε το αίμα και η βαρβαρότητα θα έχουν εξαπλωθεί εφιαλτικά ως πράξη και ως υπόδειγμα. Εκτός αν πρωτοβουλίες σπρώξουν τα ρυάκια στην ίδια τακτική κοίτη. Ιδού στάδιον πολιτικής πρωτοπορίας λαμπρόν… ΜΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ – «ΜΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ» – «ΜΙΑ» ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ.