ΤΑ «ΜΑΓΑΖΙΑ» ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ…)

Οι πραγματικά μεγαλειώδεις και πολύμορφες εκδηλώσεις υποστήριξης της Παλαιστίνης και εναντίωσης στην γενοκτονία ήταν ο απρόβλεπτος (;) παράγοντας που έφερε το Παλαιστινιακό στο προσκήνιο. Το «πεζοδρόμιο» ξεπέρασε τους φραγμούς , την εξαφάνιση του δράματος , το κρύψιμο και το ξέπλυμα της ανθρωφαγικής μανίας των Ισραηλινών ιθυνόντων. Το «πεζοδρόμιο» επηρέασε την διεθνή ατζέντα. Παρατηρώντας κανείς αυτές τις ελπιδοφόρες εκδηλώσεις σχεδόν αυτόματα τις συγκρίνει με αυτές της Ελλάδας. Καμία σύγκριση! Τα ανθρώπινα ποτάμια «έξω» δεν συγκρίνονται με τα δικά μας λυμφατικά ρυάκια. Πως γίνεται η Ελλάδα, ίσως η πιο «κοντινή» ιστορικά στην Παλαιστίνη χώρα της Ευρώπης να υστερεί σε όγκο κινητοποιήσεων; Πως γίνεται η αντίδραση στην ολόθερμη κυβερνητική υποστήριξη και εμπλοκή στις γενοκτονικές πολεμικές επιχειρήσεις των Ισραηλινών αρχών να είναι τόσο αδύναμη; Πως γίνεται μια χώρα που έχει υπαρξιακό συμφέρον από την τήρηση του Διεθνούς Δικαίου να βλέπει την κατεδάφιση των έσχατων πυλώνων του χωρίς καταγράψιμη αντίδραση; Το θέμα είναι ασφαλώς μεγάλο και σύνθετο. Έχει ιστορικό και κοινωνικό βάθος Παραθέτουμε εδώ μερικές αλληλεπιδρούσες παρατηρήσεις: 1/ Εκεί «έξω» η εικόνα των εκδηλώσεων που εισπράττουμε είναι εξαιρετικά σαφής: Η διαδήλωση, κατάληψη, διαμαρτυρία κοκ είναι πολιτικά «συμπαγής» και στοχοπροσηλωμένη . Δεν (φαίνεται να ) έχει, δηλαδή, στοιχεία διαφορισμού ανάλογα με τις απώτερες ιδεολογικές ή πολιτικές απόψεις των συμμετεχόντων. Η δημόσια έκφραση και εικόνα των εκδηλώσεων δεν έχει αναφορές στο κομματικό ή παραταξιακό στίγμα των συμμετεχόντων. Πανό, πινακίδες , συνθήματα δεν έχουν παραταξιακές υπογραφές . Το σώμα των διαδηλώσεων δεν έχει κομματικά η παραταξιακά μπλοκ . Είναι ένα και ενιαίο. 2/ Τα αιτήματα- συνθήματα και το σύνολο του δημόσιου Λόγου των εκδηλώσεων είναι τρομερά συγκεκριμένα από πολιτική άποψη και εντυπωσιακά –για τα Ελληνικά μάτια μ ου- ενοποιημένα. Όλοι εισπράττουμε την υποστήριξη στην Παλαιστίνη συμπυκνωμένη σε δυο- τρία συνθήματα : «Παύση πυρός τώρα», « Σταματήστε την γενοκτονία» , «Ελεύθερη Παλαιστίνη» . Χρειάζεται να αντιπαραβάλλει κανείς τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα; Νομίζω πως όχι Κάθε κόμμα και συγκέντρωση, κάθε παράταξη και «μπλοκ», κάθε ιδεολογική ή ακτιβιστική ομάδα και άλλα συνθήματα. . Το αποτέλεσμα είναι σαφέστατο νομίζω: μια απονευρωμένη αντίδραση που δεν έχει καταφέρει καν να θέσει το Παλαιστινιακό ως θέμα στην πολιτική ατζέντα. Το αν «είσαι υπέρ ή εναντίον της Ευρώπης χορηγού γενοκτονίας και εξαφάνισης του Δ. Δικαίου» δεν έχει τεθεί ούτε ως έσχατη σημείωση στο πεδίο της τρέχουσας προεκλογικής αντιπαράθεσης. Εδώ τα «πεζοδρόμια» δεν έγιναν «πεζοδρόμιο»… Ασφαλώς η πολυδιάσπαση δεν είναι ο μόνος λόγος της μειωμένης συμμετοχής στις εκδηλώσεις . Όμως αναμφίβολα είναι ένας από αυτούς. Η ταπεινότητά μου για παράδειγμα, ένθερμος υποστηρικτής των δικαίων του Παλαιστινιακού λαού, συμμετείχε μόνο στις πρώτες εκδηλώσεις . Αργότερα . όταν ένιωθε πως με την συμμετοχή του θα «υπέγραφε» και λίστες με γενικότερα συνθήματα και θέσεις διοργανωτών απλά δεν πήγε. Η επίκληση της «προστασίας της ιδεολογικής και πολιτικής διακριτότητας» καθώς της «αποφυγής δημιουργίας συγχύσεων και εξισώσεων» ως δικαιολογίας για την απουσία έστω και στοιχειώδους συνεργατικής κινητοποίησης, είναι για μένα απλώς τραγική. Υποδηλώνει απόλυτη απουσία ιστορικοπολιτικής αίσθησης για την συγκυρία . Για τα τεράστια πλανητικά διακυβεύματα που θέτει η η ανθρωποσφαγή - (διακυβεύματα πολύ πέραν μια ήττας των Παλαιστινίων …) . Για τα νέα γεωπολιτικά και διεθνή δεδομένα που παράγει η ενεργός και en block συμμετοχή της «Δύσης» στην γενοκτονία. Για την εκθεμελίωση της ιστορικά δικαιωμένης εγγύτητας της Ελλάδας με τον Αραβικό κόσμο . Υποδηλώνει, επίσης «αγωνιστική» περιφρόνηση για την πολιτική αντίληψη και κρίση της κοινωνίας. Ότι δηλαδή ο αφελής πολίτης «θα μπερδέψει το ΚΚΕ με την ΝΕΑΡ , ή το ΜΕΡΑ 25 ή όποιο άλλο σχήμα … αν κατέβουν μαζί για την Παλαιστίνη. Άραγε το δεδομένο ότι «είμαστε λίγοι και πολυδιασπασμένοι» δεν τους απασχολεί ; Το ότι εν όψει της τεράστιας κρισιμότητας της συγκυρίας η μέγιστη συγκέντρωση δυνάμεων είναι όρος για οποιοδήποτε πολιτικό κέρδος δεν τους απασχολεί (;). Το δεδομένο ότι σε όλη τη Δύση έχει εξαπολυθεί μια εκστρατεία λογοκρισίας και φαλκίδευσης Συνταγματικών δικαιωμάτων που μας πιάνει σχεδόν όλους δεν τους απασχολεί; Πιστεύουν στα σοβαρά ότι τόσο κρίσιμα θέματα που έχουν εγγενή ενοποιητική διάσταση μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε ο καθένας μόνος του ; Τα απαράγραπτα σχετικά διδάγματα της νεότερης πολιτικής μας ιστορίας δεν τους λένε κάτι; Η προάσπιση του «μαγαζιού» , η εντατική προώθηση της μοναδικότητας με αμιγώς διαιρετικούς όρους, η ολοκληρωτική απουσία συνεργατικής οπτικής είναι για μένα δόγματα που δηλώνουν πολιτική ανασφάλεια και ακραία αναλυτική –ιστορική φτώχεια. Είναι «μικρές» πολιτικές μπροστά σε τεράστια πολιτικά επίδικα. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τις ιδεολογικές και πολιτικές συλλογικότητες που ευαγγελίζονται εναλλακτικές πολιτικές μέσα από «κοινωνικά μέτωπα» και «παλλαϊκές συσπειρώσεις»... Για να είμαι δίκαιος, αυτή η αντιιστορική μονομανία διακριτότητας υπάρχει αλλά όχι στον ίδιο βαθμό σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Πριν λίγες μέρες μάλιστα υπήρξε πρωτοβουλία για κοινή πλατφόρμα εκδηλώσεων για το Παλαιστινιακό. Ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο: Ακαριαία (!!!) απόρριψη , απόλυτη αδιαφορία και επιστροφή στην μαγαζατόρικη αυταρέσκεια και την αποστειρωμένη κινητοποίηση… Το ερώτημα τι στο διάβολο θα πήγαινε στραβά αν κάτω από τα (ενδεικτικά) συνθήματα «Ελεύθερη Παλαιστίνη,» «Εκεχειρία τώρα» , « Στοπ στην γενοκτονία», «καμιά εμπλοκή της Ελλάδας» συστεγάζονταν χωρίς ιδεολογικά φίλτρα οποιοσδήποτε πολίτης καταλάβαινε τα επίδικα δεν έχει απαντηθεί. Το τι θα μπορούσε να πάει καλά σε μια τέτοια περίπτωση επίσης δεν έχει απαντηθεί διότι για πολλά –πάρα πολλά- χρόνια δεν το έχουμε δει στα πεδία των κοινωνικών αγώνων…

ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΠΑΝΤΟΥ – ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ…

Στοιχειώδης πολιτική ευθυκρισία αρκεί για να διακρίνει κανείς πως αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη είναι πολύ πάνω από τον σαδιστικό σφαγιασμό ενός λαού. Μετά την εισβολή- κατοχή των ΗΠΑ στο Ιράκ, είναι ίσως μια ακόμη πιο δυστοπική τομή στην σύγχρονη ιστορία. Δημιουργεί νέα ιστορικά δεδομένα , νέα σημεία αναφοράς στην παγκόσμια τάξη, νέα αξιακά υποδείγματα. . Εδώ η ολοφάνερη γενοκτονική στόχευση, η περιφρόνηση του συνόλου των Διεθνών κανόνων ρύθμισης και δικαίου, των συστάσεων του ΟΗΕ δεν έχει προηγούμενο. Οι αφιονισμένοι ακροδεξιοί της Ισραηλινής διοίκησης εξαφανίζουν αμάχους και πολιτικές υποδομές ομολογώντας (!) ότι στο τραπέζι έχουν πέσει επιλογές κατάκτησης εδαφών, εθνοκάθαρσης, βίαιου εκτοπισμού δηλ της εφαρμογής της ναζιστικής κοπής «τελικής λύσης». Αυτό που παίζεται λοιπόν δεν αφορά τα ολοφάνερα δίκαια των Παλαιστινίων μόνο . Αφορά τον κόσμο όλο .Δεν πνίγεται στο αίμα μόνο η μαρτυρική Παλαιστίνη. Μαζί της πνίγεται ότι έχει απομείνει από τους Διεθνείς κανόνες. Αν αυτή η δολοφονική μανία κερδίσει πολιτικά τότε αλλοίμονο μας . Τότε το δίκαιο των όπλων θα δικαιωθεί όσο ποτέ. Το «κάντο όπως το Ισραήλ» θα ανοίγει την όρεξη σε κάθε λογής επιθετικές και αναθεωρητικές, επεκτατικές ορέξεις . Θα κάνει περαιτέρω ανεκτές και αποδεκτές τις ναζιστικές ιδέες και πρακτικές στην επίλυση διακρατικών και διεθνών διαφορών.. Μιλάμε για ένα διακύβευμα υπαρξιακών διαστάσεων για τον πλανήτη ειδικότερα για τοις μικρότερες χώρες . Είναι φανερό πως το πρώτο βήμα αντίστασης στην επελαύνουσα βαρβαρότητα είναι η ήττα του Ισραήλ στο πολιτικό πεδίο: Επιβολή εκεχειρίας, επιστροφή επιζώντων , ανθρωπιστική βοήθεια. Και κυρίως : Να τεθεί ως άμεση επιδίωξη η μόνη λύση για μακροχρόνια διευθέτηση που είναι η δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους. Πόσοι από του υποστηρικτές της Παλαιστίνης διαδηλωτές/τριες διαφωνούν με αυτά τα (ενδεικτικά…) προτάγματα; Μετά βεβαιότητας ΚΑΝΕΙΣ / ΚΑΜΜΙΑ! Πόσοι διαφωνούν για το ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν μαζί τους μόνο «εμάς» αφού ΗΠΑ, Ε.Ε, Γερμανία κλπ , ΜΜΕ αβαντάρουν πάσει δυνάμει τις γενοκτονικές πολιτικές: Μετά βεβαιότητας ΚΑΝΕΙΣ / ΚΑΜΜΙΑ! Και γιατί τότε οι διαδηλώσεις και τα αιτήματα υπέρ της Παλαιστίνης είναι κάθε φορά περίπου όσες και οι αποχρώσεις του πολιτικού φάσματος; Κρίνεται ότι στην δεδομένη ιστορική «στιγμή» είναι σημαντικότερη η ανάδειξη της ιδιαιτερότητας έναντι της συσπείρωσης; Κάνουμε καλύτερα από άλλες χώρες όπου – αν και με μικρότερη παράδοση υποστήριξης στο Παλαιστινιακό- κατεβάζουν ΕΝΙΑΙΑ ανθρώπινα ποτάμια που έχουν ήδη αλλάξει δεδομένα στις χώρες τους; Ας το δουν σήμερα. Χτές! Οι καιροί ου μενετοί. Αν το Ισραήλ «αποστειρώσει» την Γάζα θα συνεχίσει στην Δυτική Όχθη και στην Ιερουσαλήμ. Θα δημιουργήσει νέα τετελεσμένα που η άρση τους θα χρειαστεί ιστορικό «κόπο» και χρόνο απροσμέτρητο. Μέχρι τότε το αίμα και η βαρβαρότητα θα έχουν εξαπλωθεί εφιαλτικά ως πράξη και ως υπόδειγμα. Εκτός αν πρωτοβουλίες σπρώξουν τα ρυάκια στην ίδια τακτική κοίτη. Ιδού στάδιον πολιτικής πρωτοπορίας λαμπρόν… ΜΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ – «ΜΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ» – «ΜΙΑ» ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ.

«Κέντρο» και τα μυαλά στα κάγκελα

Χιλιάδες άνθρωποι ψήφισαν με σφιγμένα χείλη μόνο και μόνο για να αποτρέψουν την συνέχιση του δεξιού εφιάλτη. Κάποιοι το έκαναν και το 2019. Και παρ΄ότι είδαν ότι η δεξιά ήρθε και στην κυβέρνηση και στο Σύριζα υπέκυψαν και πάλι αισθανόμενοι την ανάγκη να μπει ένα φρένο στην νεοφιλελεύθερη εξαχρείωση του μικρονοϊκού wannabe αυτοκρατορίσκου. Μετά την συντριβή χιλιάδες άνθρωποι από το ευρύ χώρο της αριστεράς, ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσουν, κατάπιαν την πίκρα τους και σιωπούν κατανοώντας την κρισιμότητα της νέας προεκλογικής στιγμής. Έβαλαν τα «γιατί» τους στην αναμονή. Όμως οι κεκράχτες, η αρχηγολάγνοι, οι «κύκλοι» όχι μόνο δεν σιωπούν αλλά «τσιμεντώνουν» τα πράγματα με σταλινισμούς ακροκεντρώας κοπής. Φέρονται όπως και το 2019. Με σιωπητήρια (πλην λιβανωτών), επιτροπεία οργάνων και στελεχών (!!!) , νέα εξωθεσμικά παραόργανα με κολλητούς, εγκεκριμένους, τηλεπερσόνες και χτεσινούς αριστεροφάγους. Και πάνω απ΄ όλα με την επιβολή της μονοτροπίας των εκτιμήσεων για την συντριβή. Μια μονοτροπία που θα ήταν πολιτικώς-αναλυτικώς φαιδρή αν δεν αφορούσε τα όνειρα και τους αγώνες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και την ζοφερή πραγματικότητα εκατομμυρίων . Αν δεν αποτελούσε πριμοδότηση της δεξιάς παντοκρατορίας… Δεν είναι λάθος, δεν είναι (μια ακόμα) ατυχής επιλογή. Είναι πραγμάτωση μιας στρατηγικής που μετράει χρόνια, πιθανότατα πριν την ήττα του 2019: Μετακόμιση από τις περιοχές του κοινωνικού και πολιτικού ριζοσπαστισμού προς τις καθωσπρέπει γειτονιές της οικονομικό- πολιτικής χλαπάτσας που όλοι ονομάζουν κέντρο αλλά δυο άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει να δώσουν τον ίδιο ορισμό του… Τι κι αν η αιμορραγία από το 2019 (βεβαιωμένη με τους αριθμούς δύο εκλογών, δεκάδων δημοσκοπήσεων και με την έξωση από την Αυτοδιοίκηση , τα συνδικάτα , τα Επιμελητήρια κλπ ) προέρχεται από τον κόσμο της εργασίας και όχι από την «μεσαία τάξη»; Τι κι αν ο κόσμος της εργασίας είναι πρωτίστως αυτός που βλέπει να διαλύεται η ζωή του και μετράει με δεκαετίες πια την βίαιη και ταξικά ιδιοτελέστατη φτωχοποίησή του; Η στρατηγική επιλογή ήταν και παραμένει το «κέντρο». Η θλιβερή (έως την μορφολογία!!!) αντιγραφή προτύπων του ’75, η καταφυγή σε πολιτικά υποδείγματα που η Ευρώπη και η Ελλάδα πέταξαν με τις κλωτσιές έξω από τα προσκήνιο, δεν φαίνεται να προβληματίζει. Έφταιξε η «στρατηγική (!!!;;;) της απλής αναλογικής» (αυτής που νομίζαμε πως είναι το μόνο σύστημα που εγγυάται την ισοτιμία της ψήφου…). Ένας ολόκληρος ιδεολογικός και πολιτικός χώρος εναποτίθεται , σχεδόν με το στανιό, στα πόδια μιας καριέρας. Χωρίς αντίλογο!!!… Χωρίς αντίλογο από τους «μέσα». Γιατί ο «άλλος» αντίλογος έχει πίκρα αλλά έχει χέρια και μυαλά λυμένα… Πάντα άλλωστε η απελευθέρωση έχει στοιχεία πίκρας για εκείνους και εκείνα που ξοδεύτηκαν για να την επιτύχουν. Έτσι δεν είναι;

Η αλλήθωρη (και αυτοκτονική) "εσωστρέφεια"

"Να μην πάμε στις νέες εκλογές με εσωστρέφεια" λένε μερικοί εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Οτι κι αν πιστεύει κανείς, η προτροπή ακούγεται λογική και υπαρξιακώς επιβεβλημένη. Ωστόσο αυτό που εισπράττουν οι παρατηρητές του δημόσιου πολιτικού λόγου απο αυτόν τον χώρο είναι μια τουλάχιστον ιδιότυπη αντίληψη περί εσωστρέφειας. Ως τέτοια λογίζεται (και ...στολίζεται δεόντως) η κριτική στάση απέναντι σε πρόσωπα και επιλογές που οδήγησαν στην πανωλεθρία. Ενώ ,αντιθέτως, δεν λυγίζονται ως εσωστρεφεια (και ως εκ τούτου πλημμυρίζουν τον δημόσιο λόγο), οι "κατάλληλες" τοποθετήσεις. Όπως οι μπουρδολογίες ανωτάτων στελεχών του είδους "δεν επικοινωνήσαμε καλά το πρόγραμμα μας". Όπως η ανοησία "έφταιγε η δήλωση Κατρούγκαλου". Όπως οι εξωπολιτικοί και εξωιστορικοί λιβανωτοί "στον μεγάλο ηγέτη". Όπως η απαράδεκτη ελεειονολόγηση του "κακού" λαού. Αυτά δεν είναι εσωστρέφεια... Αυτά είναι σωστή εξωστρεφής στάση λίγο πριν κρισιμότατες εκλογές.... Πρέπει να θυμίσουμε πως αυτό το σκηνικό "διαλόγου" δεν είναι πρωτοφανές για τον χώρο. Το ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ πνεύμα διαπέρασε την αξιολόγηση της ήττας του 2019. Είσαι κριτικός; «Αβαντάρεις την δεξιά». Είσαι χειροκροτητής; Όλα καλά, γράψε κι άλλα. Το αποτέλεσμα δεν είναι η γνώμη μου. Είναι βιωμένη ιστορία: Τεράστιων ιστορικών διαστάσεων καταστάσεις (διακυβέρνηση, μνημόνιο, εκλογική ήττα κλπ) δεν ερευνήθηκαν , δεν συζητήθηκαν, δεν τέθηκαν καν. Με ένα "συνέδριο" 5.000 θεατών- οπαδών απλά νομιμοποιήθηκε η "εγκεκριμένη" θέαση των πραγμάτων. Ετσι κάπως ξημέρωσε η 22η Μάη και το αποτέλεσμά της. Αυτά μόνον προς το παρόν...

ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ Η ΔΥΣΗ ΕΔΥΣΕ…

Η Δύση . Αχ αυτή η Δύση. Αν κάτι νοηματοδοτεί αυτή την λογική κατηγορία αυτό σίγουρα δεν είναι , προφανώς, ούτε η γεωγραφική, ούτε η κρατική- θεσμική της ομοιογένεια. Είναι ο αυτάρεσκος αυτοπροσδιορισμός της ως του πολιτικού χώρου - μοναδικού κληρονόμου του Διαφωτισμού, των δικαιωμάτων , της ελευθερίας, της δημοκρατίας κλπ. Ασφαλώς η Δύση έχει τεράστια συμβολή στον ανθρώπινο πολιτισμό. Ωστόσο οι κυρίαρχοι κύκλοι της ξεχνάνε πως και η «Ανατολή» έχει τεράστια προσφορά. Όμως, κυρίως, «ξεχνάνε» πως η κληρονομιά της Δύσης δεν είναι γραμμική και ασφαλέστατα δεν είναι βόλτα στα ολάνθιστα πάρκα του ανθρωπισμού. Περιλαμβάνει εκτός από τον Διαφωτισμό και την Ιερά Εξέταση και το αιματοκύλισμα των Σταυροφοριών. Περιλαμβάνει τον ναζισμό, περιλαμβάνει την ανήκουστη κτηνωδία της αποικιοκρατίας. Περιλαμβάνει την μεγαλύτερη γενοκτονία που γνώρισε (γνώρισε;;) ο κόσμος κατά των ιθαγενών της Αμερικής, της Ωκεανίας της Αοτεαρόα ( την ξέρουμε ως Ν. Ζηλανδία…). Στα χρόνια μας είναι, επίσης, κληρονόμος της βάρβαρης επέμβασης και εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη κλπ, του Γκουαντάναμο, των νόμιμων βασανιστηρίων. Στη Συρία, το πιο πρόσφατο πεδίο εφαρμογής της εξαφάνισης κρατών και της λεηλασίας των φυσικών πόρων του, έχουν επιβάλλει εμπάργκο «λόγω Ασαντ» Οι κληρονόμοι του Διαφωτισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , δεν αίρουν το εμπάργκο στην ήδη διαλυμένη χώρα ούτε για μια ημέρα. Όχι μόνο οι ίδιοι, ως κρατικές ή συλλογικές οντότητες (Ε.Ε , ΝΑΤΟ, ΔΝΤ . ΠΤ κπκ) , δεν έχουν στείλει μια κουβέρτα, αλλά κρατάνε κλειστά και περάσματα για να στείλουν άλλοι. Την άφησαν «περιφραγμένη» μέχρι που εξαντλήθηκε ο κρίσιμος χρόνος για την διάσωση των καταπλακωμένων!!! Για την Τουρκία , την Ανατολίτικη αλλά Δυτικόφρονα Τουρκία , στήσανε μέχρι και ειδικό Ταμείο βοήθειας και απολύ καλά έκαναν.Όμως το αίμα των Συρίων, το αίμα και οι οιμωγές των καταπλακωμένων παιδιών δεν είναι εγκεκριμένα, δεν είναι αρμόζοντα, δεν είναι Δυτικού τύπου… Μπορεί να χυθεί ανεμπόδιστα όπως των Ιρακινών, των Παλαιστινίων, των Αφγανών, Μέχρι και οι ανέστιοι και πάμπτωχοι Παλαιστίνιοι έστειλαν βοήθεια αλλά όχι η πλούσια Δύση, παρότι η εμφύλια καταστροφή της χώρας έχει δεσπόζουσα την Δυτική σφραγίδα… Αν αυτό δεν είναι βαρβαρότητα τότε χρειαζόμαστε επειγόντως έναν άλλο ορισμό. ΥΓ. Μη βιαστείτε να συμφωνήσετε με τα παραπάνω αν δεν αναρωτηθείτε μαζί μας: Είναι απόλυτα κατανοητή η σιωπή και απραξία των κυρίαρχων κύκλων στην Ευρώπη, όμως πως εξηγείται η μη διεκδίκηση από Ε. Ε . ΝΑΤΟ κλπ άρσης των κυρώσεων κατά της Συρίας εκ μέρους κομμάτων , συνδικάτων, κοινωνικών φορέων , προσωπικοτήτων κλπ. Το ερώτημα, εύλογο, ακέραιο και πικρό αφορά επίσης σχεδόν όλα τα μεγάλα κόμματα, συνδικάτα κλπ. της Ελλάδας η οποία ως φαίνεται «ανήκει εις την Δύσιν» όχι μόνο πολιτικώς αλλά ψυχή τε και σώματι…

Η Ελλάδα του 112..

Θα το ΄λεγε κανείς απίστευτο αλλά τι είναι πια απίστευτο σ΄αυτή την έρμη χώρα; Με τρείς πόντους χιόνι κλείνουν δρόμοι , δρομάκια, εθνικές οδοί, κεντρικές οδικές αρτηρίες, σχολεία, δικαστήρια , υπηρεσίες. Όπως ακριβώς όταν η βροχή ξεπεράσει το ψιχάλισμα πλημυρίζουμε και πνιγόμαστε. Ή όταν έχει ζέστες καιγόμαστε. Γενικώς, όταν η φύση μιλάει την γλώσσα που ξέρει – και, εν πολλοίς, ξέρουμε ότι ξέρει- χανόμαστε. Συχνότατα έχουμε θύματα, ανθρωπινες τραγωδίες και περιβαλλοντικές καταστροφές. Η Ελλάδα πνίγεται , καίγεται και κλείνει έτσι όπως έκανε και τον περασμένο αιώνα. Μετά από δεκαετίες «επιτυχιών» , έργων, επενδύσεων και «προγραμμάτων σωτηρίας» η Ελλάδα ζει όπως μια τυπικά τριτοκοσμική χώρα. Και πως αντιδρά η σημερινή Ελλάδα; Η Ελλάδα που, σύμφωνα μ ε τους κυβερνητικούς επιτελείς της, είναι μια παγκόσμια νησίδα επιτυχιών , προοπτικών, καινοτομίας και ευημερίας; Αντιδρά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αντιδρά σε οτιδήποτε: «επικοινωνιακά». Ας κλείσουν τα πάντα αρκεί να μην (φανεί ότι ) έχουμε νεκρούς ή φαινόμενα Αττικής Οδού του 2020. Το μόνο «μέτρο» είναι το θλιβερό 112. Που από εργαλείο έκτακτης ανάγκης έγινε ο αριθμός συνειδητής εξαπάτησης των πολιτών και απόσβεσης των ευθυνών για την ακινησία , την αβελτηρία, την αδιαφορία των κυβερνώντων για τη ζωή των ανθρώπων . Το 112 με τα απίστευτα Αγγλικά του (που κραυγάζουν για λαμογιά και αρπαχτή σε ύφος «απευθείας ανάθεσης» σε κολλητό/ή…), απλώς παπαγαλίζει «καθίστε σπίτι» για βροχή και χιόνι και "φύγετε από το σπίτι" σε περίπτωση φωτιάς. Τέτοιες ευφυείς και καινοτόμες λύσεις. Αντί για μελέτες, σχέδια, μακρόπνοα έργα, χρηματοδότηση κλείνουν ή εκκενώνουν τη χώρα και τους ανθρώπους με το SMS … Δεν τους ενδιαφέρει. Δεν τους καίγεται καρφί. Οσο οι συνοικίες και οι κατοικίες-οχυρά της ελίτ έχουν εξασφαλιστεί από πλημμύρες και φωτιές , όσο τα θηριώδη τζιπ διασχίζουν το χιόνι, γαία πυρί μιχθήτω για τους υπηκόους. Μόνο να μην προκύπτουν πλάνα που χαλάνε την εικόνα.. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην εξατμιστεί η πολιτική επίδραση των τραγωδιών σε Μάνδρα και Μάτι. Εκεί όπου η ηλίθια, συστημικής κοπής, διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε το ακατόρθωτο: Να φορτωθεί μια καινοφανής κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» μιας χρεωκοπημένης χώρας, τις ευθύνες για τους νεκρούς που προκάλεσε η αβελτηρία, η διαφθορά και η αδιαφορία 50 χρόνων διακυβέρνησης από τους ιδιοκτήτες της χώρας με τις γνωστές (;) καθεστωτικές ιδέες, πρακτικές και πολιτικές δυνάμεις… Όχι θύματα λοιπόν, όχι σκληρές εικόνες. Την λοιδορία για τη χώρα- σούργελο που κλείνει εθνικές οδούς και δικαστήρια για τρείς πόντους χιόνι και 2 ώρες χειμωνιάτικη βροχή, θα την παλέψουμε. Η συντριπτική κυριαρχία μας στα ΜΜΕ, οι καλοταϊσμένες διμοιρίες των πρόθυμων «δημοσιογράφων» θα στήσουν τα πλυντήρια. Θα πλύνουν την ακύρωση της χώρας με τα απορρυπαντικά της ψευδολογίας και της παραπληροφόρησης και θα την παρουσιάσουν ως «κατόρθωμα» του «πανέτοιμου» κρατικού μηχανισμού που ήταν «επί ποδός». Θα βαφτίσουν, με συστηματική ένταση, την χειμωνιάτικη βροχή ή χιονόπτωση ως «ακραία καιρικά φαινόμενα». Που θα παρουσιάσουν τις κακές στιγμές (όπως η πυρκαγιά στο σπίτι και ο θάνατος της 80χρονης γιαγιάς) ως δείγματα μειωμένης ατομικής ευθύνης... Όπως στην Εύβοια! Όπου το καλοκαίρι, εκκένωναν προκαταβολικά τα πάντα για να μην φανούν νεκροί. Παράδιδαν στη φωτιά χιλιάδες στρέμματα φύσης διώχνοντας τους κατοίκους, δηλαδή τους μόνους που ήξεραν ,ήθελαν , είχαν ζωτικό συμφέρον και μπορούσαν μαζί με τις υπηρεσίες να την σώσουν!!!. Το κράτος 112 την έσωσε τόσο πολύ , τόσο καλά που η Β. Εύβοια έγινε και παραμένει κρανίου τόπος. Τόπος ελεύθερος από ενοχλητικούς και επιδοματούχους ντόπιους, διαθέσιμος στους «επενδυτές» που θα του τραβήξουν μια «ανάπτυξη» που θα είναι όλη δικιά τους… Ελλάδα του 112, κράτος του 112, κυβερνηση του 112. «Αράξτε σπίτι». Διότι είναι αλλιώς να πνίγεσαι ή να παγώνεις στο δρόμο για τη δουλειά και άλλο στον καναπέ σου. Δεν είναι;...

Άλκιμες απορίες για τον Αλκη…

Είναι περίεργο δεν είναι; Μια κυβέρνηση η οποία: 1/ Είχε στην κορυφή της (φευ νικηφόρας…) πολιτικής ατζέντας της την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. 2/Εχει στην κορυφή της ιδεολογικής της συγκρότησης το δόγμα «νόμος και τάξη». 3. Έχει ενισχύσει μέχρι παρεξηγήσεως τους κατασταλτικούς μηχανισμούς των διωκτικών αρχών. Με νόμους, με προσωπικό , με εξοπλισμό, με γενναία παροχή ασυλίας. 4/ Κινητοποιείται με εντυπωσιακή ταχύτητα , «δύναμη πυρός» και βιαιότητα όταν έχει απέναντι οποιαδήποτε σχεδόν διαδήλωση , φτωχοδιάβολο, Ρομά κλπ. 5/ Έχει θέσει σε μόνιμη αστυνομική πολιορκία τον «εχθρικό θύλακα» των Εξαρχείων . Πως γίνεται λοιπόν μια τέτοια κυβέρνηση -που μετρά μάλιστα δεκαετίες στην διακυβέρνηση της χώρας- να μην μπορεί (...) να τα βάλλει με την «οπαδική βία» όπως βολικά βάφτισαν τους στρατούς των εγχώριων «αγορών» του ποδοσφαίρου; Πως γίνεται να σέρνεται αδιατάραχτη , συνεχής, θανατηφόρα και εν μέση οδό η βία των οργανωμένων; Το θέμα δεν είναι πράγματι εύκολο ούτε μονοσήμαντο αλλά αναρωτιέται κανείς: Πως γίνεται να έχουμε εκτελέσεις εν ψυχρώ , τοποθετήσεις βομβών σε σπίτια διαιτητών, ένοπλες εισβολές σε γήπεδα, ολοφάνερο πατρονάρισμα με δηλώσεις, συμπεριφορές και κρυφή αλλά αλαλάζουσα υποστήριξη των χουλιγκάνων από τους ιδιοκτήτες και να μην κουνιέται φύλλο; Πως γίνεται να έχουμε έναν ακόμη νεκρό και το λεγόμενο πρωτάθλημα να συνεχίζεται κανονικά με ενός λεπτού (και δεκαετιών υποκρισίας) σιγή;; Πως γίνεται; Είναι θέμα ικανότητας; Ιεραρχήσεων; Οικονομικής δυσπραγίας; Θεσμικής δυσκολίας; Εγώ το ψάχνω. Δικό σας…