ΈΝΑΣ ΔΙΑΡΡΗΚΤΗΣ, ΕΝΑΣ ΦΟΝΙΑΣ, Η Ε.Ε ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

Υπόθεση εργασίας καθόλου απίθανη όπως, υποθέτω βάσιμα,  θα συμφωνήσετε:

Ένας διαρρήκτης μπουκάρει σε σπίτι και γίνεται μάρτυρας ενός άγριου φονικού που εξελίσσεται. Ηχογραφεί τα τεκταινόμενα και τα καταγγέλλει δημοσίως.

Υπάρχει κάποιος/α που θα πρότεινε να δικάσουμε τον -όντως παράνομο- διαρρήκτη και να αθωώσουμε τον καημενούλη το φονιά  πού  έπεσε θύμα παράνομης δραστηριότητας; Υπάρχει κάποιος/α που θα κατηγορούσε τις αρχές επειδή ασχολήθηκαν με τον φόνο και καθυστερούν το έργο του φονιά - το φόνο δηλ;

Πριν χαμογελάσετε για τις παραδοξότητες , βάλτε στη θέση του διαρρήκτη τον υποκλοπέα των συνομιλιών Τόμσεν –Βελκουλέσκου και στη θέση του φονιά το ΔΝΤ.

Μετά διαβάστε τις ανακοινώσεις των πολιτικών δυνάμεων και της Ε.Ε; Συνεχίζετε να γελάτε; Δεν νομίζω…

Η προφανής και στοιχειωδέστερη παραδοχή είναι πως εδώ έχουμε δύο αδικήματα. Ανισοβαρή μεν αλλά δύο.; Διάρρηξη και φόνος- έτσι δεν είναι;

Πίσω στα σκοτάδια , ολοταχώς!

Όχι δεν είναι έτσι κραυγάζει το απελθόν πολιτικό προσωπικό της χώρας, τα μιντιακά παρακλάδια του και η νεοπαγής πολιτική (;) συνομοταξία των πρώην αριστερών.

Το έγκλημα, λένε, είναι ένα: η διάρρηξη. Και οφείλουμε όλοι εμείς όχι μόνο να καταδικάσουμε τον διαρρήκτη και την πράξη του, όχι μόνο να συμπαρασταθούμε στο φονιά για την ηθική βλάβη που υπέστη, αλλά και να απαιτήσουμε τα μέτρα που χρειάζονται  για να  συνεχίσει το «έργο» του –το φόνο δηλαδή… 

Αυτό ακριβώς περιγράφουν οι επίσημες ανακοινώσεις των δυνάμεων αυτών αλλά και η βροχή δημοσιεύσεων και εκπομπών των φίλιων δημοσιολόγων. Στην εκπομπή του Πρετεντέρη το εξαγόμενο πολιτικό αίσθημα ήταν «τι έκαναν στο καημενούλι  το ΔΝΤ οι άθλιοι- ότι και να μας κάνουν καλά θα μας το κάνουν». Ζούμε όντως ιστορικές στιγμές.  Αποκαλύπτεται, δια υποκλοπής πράγματι,  η τελική (;) πράξη ενός σχεδίου  χρεοκοπίας ( δηλαδή οικονομικής δολοφονίας - ή μήπως όχι;) της χώρας και όλο το πολιτικό- ιδεολογικό φάσμα του «μένουμε Ευρώπη» ξεχύνεται στα κανάλια του για να μαστιγώσει τον υποκλοπέα, να ξεμιστέψει τον φονιά και να τον συνδράμει στην ολοκλήρωση του φονικού.

Η αποκάλυψη ως πολιτικό γεγονός έχει - «καλώς εχόντων των πραγμάτων»- και τον όγκο και το βάθος για να ρίξει όλο το οικοδόμημα που εμπλέκεται στο «Ελληνικό πρόγραμμα» δηλαδή ηγεσίες, πολιτικές, μέσα και να δρομολογήσει σαρωτικές απαιτήσεις ανασκευής των πολιτικών που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα. Ωστόσο η  ντόπια πολιτική ηγεσία – αυτή ακριβώς που μας έστειλε στον πάγκο του χασάπη-  λέει «σκάστε και συνεχίστε να πεθαίνετε».

Οι δυνάμεις του «εθνικού τόξου» βλέπουν το έθνος τους (;)   να απειλείται με οικονομική καταστροφή αλλά υπερασπίζονται τα προσωπικά δεδομένα του ολετήρα και τα βάζουν με αυτόν που τον αποκάλυψε. Απίθανα πράγματα.

Κι αν για τη ΝΔ και το εναπομείναν κατάντημα του ΠΑΣΟΚ αυτό είναι αναμενόμενο και γνωστό από τον καιρό που παρέδωσαν τη χώρα στο ΔΝΤ , για κάποια νέα κομμάτια του πολιτικού προσωπικού όπως το ΠΟΤΑΜΙ και οι κεντροαριστεροί πρώην αριστεροί η στάση αυτή προβληματίζει. «Να κλείσουν γρήγορα την συμφωνία χωρίς υφεσιακά μέτρα» είπαν σχολιάζοντας την αποκάλυψη της οικονομικής εκτέλεσης της χώρας τους. Πέρα από την απίστευτη ..κουλαμάρα να ζητούν εφαρμογή μιας συμφωνίας (που ψήφισαν!) και η οποία έχει αποκλειστικά και μόνο υφεσιακα μέτρα, αλλά χωρίς …υφεσιακά μέτρα, μένει κανείς άναυδος. Δεν έχουν κάτι να πουν για τον φόνο; Τι νέο μπορούν να κομίσουν στην πολιτική ζωή όταν ταυτίζονται με ότι πιο σκοτεινό έχει να δείξει η Ελληνική πολιτική ιστορία: την απόλυτη εναπόθεση της πολιτικής τους επιβίωσης στους έξωθεν συντηρητικούς ισχυρούς; Υπάρχει άραγε κάτι που δεν θα κάνουν για να σκοτώσουν οτιδήποτε θυμίζει αριστερά ; (όχι ΣΥΡΙΖΑ , αλλά αριστερά για να τους ξεβολέψουμε).

Η Ευρώπη των παθών..

Η Ένωση λοιπόν βλέπει μπροστά στα μάτια της να οδηγείται σχεδιασμένα στην καταστροφή μια χώρα μέλος της και απλώς ψελλίζει. Ψελλίζει υπεκφυγές, υποβαθμίζει,  υποτονθορύζει τεχνοκρατικές τιποτολογίες, αναρωτιέται –κι αυτή- για την  προστασία των επικοινωνιών. Τον φόνο τον κάνει γαργάρα. Επί του πολιτικά πρακτέου δε, διαμηνύει ότι ο φονιάς παραμένει ακλόνητος στο πρόγραμμα …σωτηρίας της Ελλάδας. Είναι ακριβώς η ίδια Ευρώπη που έχει ψηφίσει νόμους παρακολούθησης των πάντων, που έχει φυτέψει κάμερες παντού, που έχει δεχθεί το Εσελον, , έχει καταπιεί τις παρακολουθήσεις ακόμα και πρωθυπουργών της , έχει προχωρήσει στην περιστολή Συνταγματικών δικαιωμάτων περί τη ιδιωτικότητα, έχει συναινέσει στα τερατουργήματα  τύπου νόμοι Patriot Act και Γκουαντάναμο που εξαφανίζουν μαζί με τα προσωπικά δεδομένα και τα ίδια τα πρόσωπα…

Είναι η ίδια Ευρώπη που στο όνομα της ιερής (…)  προσήλωσης στους θεσμούς, στους κανόνες, στις συμφωνίες  σταυρώνει έξι χρόνια την χώρα μας στηριγμένη σε εξωθεσμικούς και εκτός Ε.Ε παράγοντες  όπως οι μεσαίοι υπάλληλοι του ΔΝΤ και σε σχέδια  εκτός  κάθε πρόβλεψης συμφωνιών όπως ο εξαναγκασμός σε χρεοκοπία ,η άρνηση εξέτασης του χρέους κλπ. Είναι ακριβώς η  ίδιας ποιότητας  προτεσταντική προσήλωση σε συμφωνίες με αυτήν που έδειξαν στη συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες και στην ΕΣΔΑ…Η Ευρώπη …του διαφωτισμού και των δικαιωμάτων δεν βρήκε μισή λέξη για την εν ψυχρώ οικονομική εξόντωση  μιας χώρας της Ευρώπης.

…Και ο ΣΥΡΙΖΑ των λαθών

Λοιπόν είναι μάλλον αδύνατον ο ΣΥΡΙΖΑ να παράγγειλε τις υποκλοπές. Δεν έχω ούτε μισό αστυνομικό στοιχείο περί αυτού όμως βοούν τα πολιτικά δεδομένα. Τη μία μέρα αποκαλύπτονται τα εγκληματικά σχέδια και την άλλη μέρα το πρωί ο κ. Τσακαλώτος συνομιλεί κανονικά με τους εγκληματίες για το …πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας !!!. Ο δε κ Τσίπρας αρκείται σε μια επιστολή προς τους ηγέτες Ε.Ε και ΔΝΤ όπου, με λεπταίσθητη δυσαρέσκεια , διατυπώνει κάποια ερωτηματικά για το αν συμφωνούν με το φόνο και την ευχή να προχωρήσει γρήγορα «το πρόγραμμα». Αν είχε παραγγείλει τις υποκλοπές  θα το έκανε προφανέστατα γιατί θα ήθελε κάπως να τις χρησιμοποιήσει.

Όταν όχι μόνο δεν τις χρησιμοποίησε αλλά με την στάση του "στεναχωρημένου πλην καλού παιδιού" έδωσε το δικαίωμα να περάσουν σε σκληρή αντεπίθεση οι δράστες, τότε δικαιούμαστε να συμπεραίνουμε πως δεν ήθελε τις αποκαλύψεις. «Μένει το ΔΝΤ» ανακοίνωσε κοφτά ο …θεσμός (χά!) Μέρκελ. Για την συμφωνημένη ρύθμιση του χρέους «άντε γειά» είπε ο άλλος θεσμός κ. Ρέκλιγκ.  Ο δε θεσμός Λαγκάρντ  ουσιαστικά απείλησε με σκλήρυνση. Αντί για περίστροφο θα συστήσει στη Ντέλια σούβλισμα. Και βεβαίως σύσσωμοι οι παραθεσμικοί αυτοί θεσμοί εξέφρασαν την δυσαρέσκειά τους για τα προσωπικά δεδομένα και την ασφάλεια των επικοινωνιών. Αλλοίμονο…

Η Ελληνική κυβέρνηση δεν αξιώθηκε να ζητήσει το στοιχειωδέστερο: την αντικατάσταση των συνομιλητών που εμπλέκονται. Κατανοώ –χωρίς να δικαιολογώ- την πραγματικότητα ότι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα  η χώρα είναι αγκιστρωμένο ψάρι. Πως οποιαδήποτε διαφωνία με τους δανειστές για οποιοδήποτε θέμα βρίσκεται υπό την δαμόκλειο σπάθη του εξαναγκασμού σε χρεοκοπία. Ωστόσο, χωρίς να εισηγούμαι γροθιές στο μαχαίρι και άλλα τέτοια ηρωικά και πένθιμα, υπάρχει ένα πολιτικό δεδομένο: Η τακτική του καλού παιδιού δεν γλύτωσε από τίποτα την Ελλάδα. Ούτε καν όταν αυτή η τακτική υλοποιούνταν από ιδεολογικούς συγγενείς των δανειστών και υπερπρόθυμους τύπου Βενιζέλου, Άδωνη και σία. Επιπλέον έτσι, οδηγείται στα αζήτητα κάθε συζήτηση εναλλακτικής πολιτικής στην Ευρώπη και αχρηστεύεται η όσο τίποτα αναγκαία ενημέρωση - επίδραση στην Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για το Ελληνικό πρόβλημα.

Η κυβέρνηση και η χώρα δεν είχαν να χάσουν κάτι αν ετίθετο αποφασιστικά ένα πολιτικό αίτημα σχετικό με το νέο σκηνικό που δημιούργησαν οι αποκαλύψεις. Έτσι κι αλλιώς, πέραν του πνεύματος της συμφωνίας του Ιούλη,   ούτε η χρηματοδότηση είναι εγγυημένη (στη ζητιανιά της δόσης είμαστε πάλι ή μήπως όχι;),  ούτε η συζήτηση για το χρέος ανοίγει,  ούτε το παράλληλο πρόγραμμα κάνει κάποια ποιοτική διαφορά, ούτε κάποια υπαρκτά υπέρ αδυνάτων ισοδύναμα μας γλυτώνουν από την φορομανία και την εκποίηση της χώρας. Ούτε καν μια σοβαρή βοήθεια για το προσφυγικό που μας φόρτωσαν δεν είχαμε…

Αντιθέτως η σαφής απαίτηση κάποιων μέτρων για τους εμπλεκόμενους και τα σχέδια χρεοκοπίας θα μπορούσε να ανακουφίσει κάπως την τρομακτική πίεση για νέα μέτρα λιτότητας . Θα έσπρωχνε ξανά στο φώς και σε συζήτηση στην Ευρώπη την ποιότητα των ασκούμενων πολιτικών, την εξοργιστική εξωθεσμική και αντιδημοκρατική πραγμάτωσή τους, την «περίεργη» παταγώδη αποτυχία της διάσωσης της Ελλάδας.

Η ταπεινότητά μου δεν περίμενε κάτι διαφορετικό από την ηγετική ομάδα και τον κ.Τσίπρα. Νομίζω πως η κεντρική τους επιλογή διαφαίνεται καθαρά πλέον και είναι πολύ περισσότερο στρατηγικού χαρακτήρα από ότι δείχνει η ανάγνωση της τρέχουσας πολιτικής τους. Οι «οργανικές» συζητήσεις με τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές  που ήταν έξω και αντίθετα από κάθε καταστατική, προγραμματική και θεσμική διάταξη του κόμματος   είναι για μένα όλα τα λεφτά.

Το μόνο ερώτημα που μένει είναι ένα: Το αν το σώμα του κόμματος και ο χώρος (χώρος που διατηρεί πολιτική δυναμική κατ΄εμέ) στον οποίο αυτό αναφέρεται κοινωνικά και ιδεολογικά θα συνεχίσει να μένει βουβό. Να έχει αυτοακυρωθεί  ως πολιτική  και ιδεολογική οντότητα και ως μοναδικός θεματοφύλακας του προγράμματος και του καταστατικού. Αν αυτό δεν αλλάξει σήμερα , αν μια στρατηγική αποδέσμευσης  δεν μελετηθεί και δεν εφαρμοστεί (με την όποια τακτική , τους όποιους ρυθμούς , τους όποιους συμβιβασμούς θέλουν διάβολε!) τότε η ελπίδα μιας εναλλακτικής πολιτικής πάει περίπατο. Η εκδίκηση του Μητσοτακέικου και του Βενιζέλου θα είναι εδώ. Όπως και η δικαίωση του Σταύρου , όπως και η αντιαριστερή ψύχωση των πρώην…Μια ακόμα συστημικώς αναλώσιμη βάρδια διακυβέρνησης θα κάνει τον κύκλο της και μετά, από τον πάτο της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης της χώρας και των εργαζομένων ανθρώπων, θα καταντήσουμε να πανηγυρίζουμε γιατί το  σουβλατζίδικο που άνοιξε έβαλε θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη και μείωσε την ανεργία...